%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Natuurlijk heb ik slecht geslapen. Het terrein waarop ik sliep helde af en dus lag ik 's nachts meer naast mijn mat dan op mijn mat. Het ontbijt doet alvast deugd en ik probeer zo goed mogelijk te eten, want ik weet niet wat er vandaag komen gaat.
Ik ben naar de Vercors gekomen zonder vast plan. Ik heb wel een route in mijn hoofd zitten, maar weet dat ik daar van zal moeten afwijken, ofwel door paden die me niet liggen (i.v.m. hoogtevrees), ofwel door weersomstandigheden of door watergebrek. En het begint op deze ochtend al. Eigenlijk wil ik doorstoten naar de top van de Grande Moucherolle (2284m). Van daar heb je eigenlijk een spectaculair uitzicht op de verticale rotswanden in zuidelijke richting, tot aan de Grand Veymont en de Mont Aiguille. Maar laaghangende bewolking maakt de klim overbodig. Zonder uitzicht lijkt het me niet de moeite om verder te klimme, als het is om niks te zien. Dan maar naar beneden richting Corrençon-en-Vercors en de GR91.
Eerst moet ik de Sentier Péronnard verder omhoog volgen naar ca 1790 meter hoogte. Tot onder de Arrêtes du Gerbier en rond de machtige Grande Combe, een impressionante depressie vol rotsen. Het pad is niet makkelijk. Ik moet door lapiaz- en puinvelden. Lapiaz is door regen- en sneeuwwater geërodeerde kalksteen. Dat kenmerkt zich door vele gaten en (scherpe) spleten. Op dat soort terrein moet je bijzonder goed opletten en kom je in de regel trager vooruit. Een vergelijkbaar fenomeen als lapiaz, maar dan in grotere vorm, zijn de scialets waarmee de hele regio bezaaid is. Scialets zijn grotere kloven en openingen in de grond Sommige daarvan kan je bezichtigen, andere niet. Voor wintersporters zijn scialets redelijk gevaarlijk. Her en der hoor en zie ik stenen naar beneden vallen. Met de lage bewolking rondom toch best een spannend moment. Voorzichtigheid is geboden.
In elk geval doe ik over de eerste drie kilometer meer dan twee uur. Daarna volgt de afdaling naar Corrençon. Dat loopt niet geheel van een leien dakje. Eerst krijg ik honger en hou ik ter hoogte van Pré des Prés (1520m) halt om de maag te vullen. Dan is het een beetje zoeken naar een geschikt pad naar beneden. Het kompas komt er zelfs even aan te pas om zeker te zijn dat ik in de juiste richting naar beneden wandel. Ik dwars verschillende skipistes om dan ietsje westelijker bij Les Bouchards (1133m) eindelijk op de GR91 uit te komen. Het pad is hier aangelegd met kiezelsteentjes en ik kan er ineens een degelijk tempo op na houden. Ik ben net te laat in Corrençon (1105m) om nog in de supermarkt iets te kunnen kopen: de heilige middagpauze! Dan maar even in het hotel tegenover een frisdrankje binnenwerken. De GR loopt verder door een golfterrein en langs een biathlonstadion. Naarmate ik zuidelijker kom, begint het pad wilder en smaller te worden.
Na bijna 16 kilometer heb ik de zogenaamde Borne du 45ème Parallèle (1254m) bereikt. Een monument maakt je attent gemaakt op het feit dat je de 45ste breedtegraad hier overschrijdt. Ook interessant is het monument voor de Maquisards die hier aan de Puits des Ravières tijdens de Tweede Wereldoorlog één van hun kampen hadden opgericht.
"Maquis" was de plaatselijke benaming voor het Verzet tegen de Duitsers. De verzetslieden hoopten hier een natuurlijk bolwerk op te richten en het de Duitsers in de aanloop naar de geallieerde invasie en achteraf zo zwaar mogelijk te maken. Bomaanslagen op spoorwegen en fabrieken en overvallen op Duitse transporten op de toegangswegen van en naar Grenoble werden vanuit de Vercors gepland. Op het hoogplateau ontstonden verschillende kampen waar de Maquisards verbleven. Sommigen daarvan werden eerst nog door de Italianen (die hier voor de Duitsers de militaire plak zwaaiden) ontmanteld, daarna ging de strijd met Duitsers en de Franse Milice verder. Wie meer wil weten over wat er zich hier afspeelde, kan ik het boek van Paddy Ashdown, "The Cruel Victory", aanraden. Hij beschrijft de gebeurtenissen op erg vlote en aangrijpende wijze. In elk geval zal de strijd in de Vercors nog geregeld terugkomen in mijn volgende verslagen.
Twee kilometer verder kom ik langs de Cabane de Carette (1355m), waar een donderslag het startschot is voor een erg natte namiddag en avond. Het begint te regenen en na een tiental minuten ligt er overal al flink wat water. De paden veranderen in modderbaden. Het is ook uitkijken op de nu gladde stenen die overal het pad bezaaien. Ik wandel door naar de open vlakte van Darbounouse (1338m). Hier vond op 13 november 1943 de eerste voorraaddropping van de Britse luchtmacht RAF voor de Maquis plaats.
De plek wordt al eeuwenlang door herders gebruikt om hun kuddes te laten grazen en dat is ook nu niet anders. Ik maak de bedenking of ik hier mijn tent op zet, of toch nog een stuk verder probeer te wandelen, naar de Jas de la Plume bijvoorbeeld. Ineens klaart het op en komt de zon tevoorschijn. Dus wandel ik verder.
Wanneer ik in de Canyon des Erges ben, komt de regen opnieuw met bakken uit de hemel vallen en blijft voor de rest van de dag aanhouden. Het terrein bij Tiolache du Haut (1592m) lijkt me niet geschikt voor de tent. Ik mis verderop ook de afslag naar de hut van Tiolache du Milieu. Ik moet immers voortdurend uit mijn doppen kijken. Uiteindelijk beland ik twee kilometer verder aan de Abri van Jasse du Play (1629m). Er komt rook uit de schouw en er staan vier ezels in de gietende regen. Achter de hut staan een zestal tent op de vlakke grasstrook. Ik stap ineens de hut binnen om even in het droge te zitten en te bekomen. Een groep van 15 Belgen verwelkomt me. Ze bieden me een sterkende kom soep aan, waarvoor dank. Het idee om boven te slapen kan ik meteen opbergen, want daar ligt alles vol. Dan maar naar buiten en in de stortregen de tent opzetten. Een hele karwei om de binnentent min of meer droog te houden. Ik val met het getokkel van de regendruppels op mijn tentzeil erg snel en makkelijk in slaap.
Gegevens wandeling:
Datum: Dinsdag 13/06/2023
Etappe: Rochers du Rang des Agnelons > Abri de la Jasse du Play
Afstand: 29,8 kilometer
Stijgingsmeters: 979m
Dalingsmeters: 1043m
Weer: Voormiddag: bewolkt, namiddag: eerst zon, dan zware regenval, 19°C
