%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Het zit de laatste tijd niet mee met de stiptheid van de treinen. Toen ik begin van de maand naar de Outdoor by ISPO-beurs in München ging, werden treinen afgeschaft of reden met veel vertraging rond. Daardoor had ik in totaal meer dan 11 uur vertraging op de heen- en terugreis samen. Voor de trip naar de Vercors deed een berichtje van de Franse spoorwegen op mijn telefoon me al het ergste vermoeden. Door een grondverzakking was het treinverkeer tussen Parijs en Grenoble zwaar gehinderd. Op zich geen probleem, ware het niet dat ik in Grenoble nog een bus wil nemen die me bovenop het Vercors-plateau moet brengen om dan tegen 16u aan mijn tocht te kunnen beginnen. Toch een beetje geluk: de vertraging was slechts beperkt tot 50 minuten en zo haalde ik de bus.
De rit van Grenoble naar Villard-de-Lans duurt ongeveer een uur. De buschauffeur manoeuvreert zijn gevaarte gezwind de berg op bij Sassenage. De ene haarspeldbocht volgt er op de andere. De dame naast me doet haar gordel veiligheidshalver toch maar aan. Ik moet toegeven dat ik ook niet helemaal op mijn gemak ben. Voor je het weet vliegt zo'n bus uit de bocht en ben je weer sneller in Grenoble dan gehoopt. Bij Engins wordt het terrein vlakker en daarna rijd je door de Gorges du Furon. Na een stop in Lans-en-Vercors kom ik tenslotte op tijd, én levend, in Villard-de-Lans (1016m) aan.
Ik wandel snel de supermarkt binnen om nog iets kleins te eten te kopen. Omstreeks 16u30 begeef ik me op pad. Het gaat alleen maar in stijgende lijn. Eerst naar de Pont de l'Amour (1130m), op zich geen bijzonder spectaculaire locatie, dan naar de Cascade de la Fauge (1215m), een mooie waterval. Na vier kilometer kom ik een groep schoolkinderen tegen, allemaal met een volle rugzak. Zij trekken onder begeleiding van een gids en twee leerkrachten naar de Abri van Roybon (1441m), waar ze zullen overnachten.
Aan de hut hoop ik water te vinden, maar het kraantje aan de nabije bron is stuk. En dat ondanks een recente herstelling. Gelukkig is het de voorbij dagen redelijk nat geweest en kan ik wat hogerop wat regenwater opvangen dat over het pad loopt. Ik vul mijn reservoir en fles. Er is immers niet overal water te vinden in de Vercors en mogelijk zal ik met wat ik nu heb tot morgennamiddag moeten toekomen.
Ik heb nog maar net alles weggestoken in de rugzak, of het begint uit de wolken te druppelen. Eerst heel zachtjes, maar dan volgt een plensbui die een hele poos aanhoudt. Ik wandel nu op de bergflank, op het Sentier Péronnard, en heb twee keuzes. Teruggaan naar de hut van Roybon, of ietsje verder tegen de berg op een schuin stuk gras mijn tent opzetten. Ik heb geen flauw idee hoelang de bui zal duren, maar gezien de bewolking kan ik me inbeelden dat dat niet meteen stopt. Ik wandel nog een honderdtal meter door naar de grashelling die ik wat verderop zie. Ik probeer er het vlakste stuk uit te zoeken. Uiteindelijk moet ik me tevreden stellen met een redelijk ongemakkelijk schuin stuk op circa 1675 meter hoogte. Het is inmiddels al 19u30. De regen stopt ongeveer een half uur later, om daarna weer in alle hevigheid los te barsten.
Eigenlijk was het plan om enkele kilometers verderop, onder de Pas de l'Oeille (1960m) te bivakkeren, maar omdat het pad daar naartoe vanaf de Combe Charbonnière bezaaid ligt met rotsblokken, puinvelden en lapiaz zou ik nog makkelijk twee uur onderweg kunnen zijn. Dat risico wil ik niet nemen.
Gegevens wandeling:
Datum: Maandag 12/06/2023
Etappe: Villard-de-Lans > Rochers du Rang des Agnelons
Afstand: 7,1 kilometer
Stijgingsmeters: 654m / Dalingsmeters: 0m
Weer: Namiddag: bewolkt, 18°C, Late avond: regen
