%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
's Morgens brengt de dame des huizes ontbijt aan tafel. Ik eet mijn buikje rond voor de alweer stevige etappe van vandaag. Ik krijg ook aangeboden om een lunchpakket mee te nemen. Ik mag meenemen wat ik wil. Uiteraard ga ik op dat aanbod in en neem alles mee dat op tafel staat om mijn middagmaal aan te vullen. "Liever in uw maag dan in de vuilbak", zegt de dame met de glimlach op het gezicht.
En zo begint mijn dag al positief. Dat terwijl de wolken redelijk dreigend aan de hemel hangen en ik ieder moment een regenbui verwacht. De eerste 20 kilometer gaan door bos, of toch althans wat er van overblijft. Ook hier zijn verschillende bossen aangetast door de schorskever. Ik laat de lus naar de Ilsequelle links liggen en snijdt een stukje af op weg naar de Kaffeebuche. Vroeger kwamen de mensen op deze plaats vaak pauzeren. De oorspronkelijke beuk is inmiddels verdwenen, net als een groot deel van de bossen rondom. Iemand heeft aan een omgevallenboom een paar drakentanden bevestigd en een stel ogen bevestigd. Het past wel een beetje bij de verwoesting. Na 8 kilometer bereik ik de schuilhut aan de bron van de Dill, die zijn naam geeft aan de stad Dillenburg.
De Rothaarsteig loopt hier op de bergkam die de grens tussen de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Hessen markeert. Je hebt uitzichten in verschillende richtingen en inmiddels kan ik ook Dillenburg in het zuiden zien liggen. Aan de Tiefenrother Höhe (550m) werd een platform met zitbanken gebouwd waar je kan genieten van een knap uitzicht in de richting van de stad Siegen. Inmiddels is het stilaan tijd om een plaats te zoeken voor het middagmaal. Ik wandel nog een kleine 2 kilometer door naar een schuilhut aan het Haubergspfad, een belevingspad waar je alles te weten komt over bosbeheer. Er waait een redelijk frisse wind, dus maak ik soep en eet de meegebrachte boterhammen op. Er vallen ondertussen voortdurend eikels op het dak van het onderkomen.
Een eind verderop kan je kiezen tussen de twee varianten. De Westerwaldvariante of de Dillvariante. De eerste voegt 30 kilometer toe aan de totale afstand. De tweede is de meest directe weg naar Dillenburg en ook de klassieke route. Ik volg die laatste. Zo gaat het langs de Lucaseiche naar de hoogtes boven Rodenbach (380m). Hier steek ik een spoorweg over om daarna weer te klimmen naar 420 meter. Bij Manderbach verlaat ik de bossen. Ik hou even halt op één van de zitbanken die uitkijken over een brede vallei in de richting van de Löhrenberg (365m). Vermits het mijn laatste kilometers op de Steig zijn, wil ik alles nog even in me opnemen. Niet veel later bereik ik het voorstadje Löhren. Een bord geeft aan dat het originele tracé door boswerken gesloten is en ik dus een afkorting naar het stadscentrum van Dillenburg moet volgen. Het is niet meteen het mooiste einde van een trektocht, maar ik mag nog een korte blik werpen op het kasteel, de pittoreske hoofdstraat en de Wilhelmstrasse met zijn markante en imposante gebouwen. Hier, tegenover het Hessisches Landgestüt (de Hessische staatsstoeterij) aan kilometerpaal 154, eindigt de Rothaarsteig.
Gegevens wandeling:
Datum: Vrijdag 09/09/2022
Etappe: Lahnhof > Dillenburg
Afstand: 32,7 kilometer
Stijgingsmeters: 539m
Dalingsmeters: 919m
Weer: Bewolkt, dan zonnig, 18°C
