%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Ik heb er goed aan gedaan om binnen te slapen, want sinds deze nacht is het beginnen regenen en ook wanneer ik 's ochtends ga ontbijten komt de regen nog stevig uit de lucht gevallen. Niet dat ik niet graag in de regen slaap of wandel, integendeel, maar dat gedoe met de natte tent achteraf vind ik nu eenmaal het minst leuke. In het hotelletje aan de toren zijn maar drie andere wandelaars. Een oudere man die vandaag tot naar Ginsberger Heide stapt en een koppel dat met enorme zakken onderweg is. Ik vermoed dat ze hun bagage laten transporteren naar hun volgende verblijf.
De resterende 65 kilometer van de Rothaarsteig gaan voornamelijk door bos. Pas op het einde, in de buurt van Dillenburg, kom je weer enige bevoorradingsmogelijkheden tegen op de Steig. Wie dus op het wandelpad blijft, zoals ik, en niet afwijkt naar dorpen die een eind van de Steig zijn verwijderd, die moet zijn bevoorrading goed plannen want je komt echt niks aan winkels tegen.
Wanneer ik tegen negenen het hotel verlaat is de regenintensiteit nog wat toegenomen. Maar ik ben goed voorzien, dus ik maak me geen zorgen. Ik doe geen poncho over, maar vertrouw op een combinatie van jas en regenbroek. De rugzak heeft binnenin een beschermende waterdichte liner en ik doe er aan de buitenkant nog een regenhoes over. Misschien dubbel gebruik, maar zo hou ik mijn meshgedeelte met allerlei materiaal erin ook droog.
Eerlijk gezegd is het een erg rustgevende etappe. Het continu door de bossen wandelen in de regen is ergens wel eentonig, maar het helpt om tot rust te komen. Ik heb tijd om over mijn toekomstplannen na te denken, o.a. mijn Battle of the Bulge Hiking Trail-project en mijn privéleven. Geweldig. De 18 kilometer naar de Ginsburg gaan in sneltempo voorbij, terwijl ik verschillende mooi plaatsen passeer, zoals het Schwarzbachtal en de Dreiherrenstein (673m). En inmiddels is het opgehouden met regenen. In de Ginsburg (588m) plande Willem I van Oranje in de 16de eeuw de bevrijding der Nederlanden, die toen onder Spaans bewind stonden. Heel de streek is trouwens verbonden met het Nederlandse koningshuis, want de Oranje-Nassaus vinden hun oorsprong hier. Ik ga bergop naar de ruïnes van de burcht. Er kan ook gegeten worden, maar ik ben nog veel te vroeg voor de opening van het café. Ik wandel verder naar de Gillerbergturm (653m). De toren beklimmen is niet mijn ding, dus moet ik het doen met het uitzicht vanaf de voet. Bij Lützel (574m) gaat het pad eigenlijk eerst langs de noordzijde van het dorp, maar zoals het er naar uitziet komt er snel een nieuwe lading regen en ik heb honger. Ik stap dus via de straat rechtstreeks naar het dorpscentrum. Veel is er niet, maar ik vind wel een comfortabel bushokje waar ik mijn potje kan koken terwijl de regen weer met bakken uit de hemel valt.
Wanneer mijn maag weer voldoende gevuld is, steek ik de spoorweg over en vervolg mijn weg in de richting van de Eder. Die rivier moet ik stroomopwaarts volgen tot aan zijn bron. Het gaat door een weids dal waaraan geen eind lijkt te komen. Een kleine onoplettendheid maakt dat ik in de buurt van de bron niet het kleine pad volg, maar gewoon op de brede bosweg blijf wandelen. Uiteindelijk geraak ik via een omweg toch tot aan de bron van de Eder. De stuwdam van de Eder onderging tijdens de Tweede Wereldoorlog overigens hetzelfde lot als de Möhnedam (zie mijn verslag van dag 1 Brilon > Bruchhausen voor meer informatie).
Van aan de Ederquelle (620m) wandel ik via de Kohlenstrasse (ook wel Eisenstrasse) in de richting van het dorpje Benfe. Via deze oude handelsweg werd eeuwenlang houtskool getransporteerd tussen het Wittgensteinerland ten oosten en het Siegerland ten westen. Bij het verlaten van de bossen bij Benfe (569m) krijg ik weer een plensbui op mijn hoofd. Ik maak van de gelegenheid gebruik om even te pauzeren in de schuilhut aan de bosrand, genietend van de regen en het uitzicht. Na een vijftal minuten is de regen alweer voorbij en krijgt de zon weer de bovenhand. Nu moet ik klimmen naar het dorp Grossenbach (628m) via een gerooide heuvelflank. Bij Grossenbach ontspringt de Sieg, die 155 kilometer verderop bij Bonn in de Rijn uitmondt en zijn naam geeft aan de stad Siegen. Inmiddels is het bijna helemaal opgeklaard en kan ik de laatste vier kilometer van het zonnetje genieten. Herhaaldelijk kom ik langs gerooide bospercelen ivm de schorskever (zie inleiding). Een triestige aanblik enerzijds, maar het levert ook mooie vergezichten op.
Ietsje voor zessen arriveer ik te Lahnhof (605m), waar ik een kamer neem in de Landgasthof Zum Lahnhof. Ik eet er mijn buikje vol en geniet van de gastvrijheid.
Gegevens wandeling:
Datum: Donderdag 08/09/2022
Etappe: Rhein-Weser-Turm > Lahnhof
Afstand: 33,1 kilometer
Stijgingsmeters: 550m
Dalingsmeters: 615m
Weer: Regen, namiddag wisselvallig, 17°C
