%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Vannacht heeft het een beetje gedruppeld. Dat was te verwachten, want eigenlijk had het gisteren al moeten regenen en zouden er zes opeenvolgende regendagen komen. In elk geval merk ik er 's ochtends weinig van want een stralende zon en blauwe hemel begroeten me wanneer ik het tentzeil open rits. Eerder was er een wagen langsgereden die op enkele meters van de tent stopte, maar dan zijn weg verder zette. Controle van een boswachter?
Ik moet maar twee kilometer naar Schanze (716m). Het dorp is genoemd naar een militaire schans die zich nog steeds in het bos bevindt, maar waarvan ik eerlijk gezegd niks zie. In Schanze staat er een kleine hut aan een gasthof waar voorbijgangers zich zelf kunnen bedienen met drank tegen betaling van de aangegeven prijs. Ik hou er even halt, want ik heb nog voldoende tijd vooraleer ik mijn tante om 12u30 zie in Jagdhaus. Vanuit Schanze heb je twee varianten. Een "Talvariante" door het dal langs het dorp Latrop (432m). Ofwel de "Kammvariante" op de bergkam via Kühhude. Ik kies de tweede optie en die gaat uiteraard eerst bergop, onder het kunstwerk "Krummstab" door. Ik ga door een gedeelte bos dat ze als oerwoud proberen te conserveren, om dan richting Kühhude (692m) te wandelen. Ik kom nog andere kunstwerken tegen die allemaal deel uitmaken van de Waldskulpturenweg, zoals "Kein leichtes Spiel" en "Stein - Zeit - Mensch". Aan die laatste draai ik af richting een hangbrug die men over een kleine vallei gespannen heeft. Hier staat één trekker te praten met twee oudere mannen. Ik hoor dat de man een rugzak van 18 kilogram draagt. Ik moet toch even slikken. Ik vervolg mijn weg, circa 7 à 8 kilometer door het bos, waar ik op twee fietsers na, niemand meer tegenkom. In de buurt van het dorp Jagdhaus (635m) verlaat ik het bos en krijg ik een mooi panorama voorgeschoteld. De Rothaarsteig gaat in een grote boog om Jagdhaus heen en om 12u40 kom ik aan bij de Schäferhof, de plek waar ik met mijn tante heb afgesproken. Er volgt een lekker middagmaal in de tuin in een ongedwongen sfeer, terwijl ik de tent laat drogen. Mijn tante kan het niet vatten dat ik gisteren 45 kilometer gewandeld heb en ineens krijg ik heel wat blikken op mij gericht van andere gasten.
Omstreeks drie uur begeef ik me weer op pad. De hemel heeft zich toegetrokken en het ziet er naar uit dat er wel wat regenbuien zullen volgen. Maar dan gaat het wolkendek toch nog open en krijg ik weer wat zon. De volgende kilometers wandel ik op een fijn pad door het bos met regelmatig een paar mooie uitzichten. De impact van de schorskever (zie inleiding voor meer informatie) is overal te zien. Hele bergtoppen liggen er maar kaal bij. Overal werden recent bomen geveld, want hoe langer ermee gewacht wordt, hoe meer het hout beschadigd geraakt en aan waarde verliest.
Ik rust nog even uit aan de Sombornquelle (665m), maar talm niet te lang, want inmiddels dreigen de regenwolken weer. Nog voor 17u arriveer ik aan de Rhein-Weser-Turm (680m). Een gedrocht van een toren die in 1932 gebouwd werd. De toren ligt op de waterscheiding tussen de Rijn en de Weser. Concreet wil dat zeggen dat de rivieren die hier en ten noordoosten van de bergflank ontspringen allemaal naar de Rijn vloeien. De rivieren aan de andere kant van de bergkam gaan richting Weser. In 1945 gebruikten de Amerikanen de toren als observatiepost voor hun artillerie en luchtmacht. Bij een aanval op het lager gelegen stadje Oberhundem, begin april 1945, moesten de Amerikaanse troepen heel wat verliezen slikken. Ik heb besloten om aan de toren te overnachten, maar de deur naar het café is gesloten. Ik zet me even op het terras, tot een vriendelijke vrouw me binnen laat. Ik eet 's avonds nog een lekker diner alvorens ik enigszins vermoeid onder de dekens kruip.
Gegevens wandeling:
Datum: Woensdag 07/09/2022
Etappe: Heidenstock (Schanze) > Rhein-Weser-Turm
Afstand: 25,1 kilometer
Stijgingsmeters: 435m Dalingsmeters: 520m
Weer: Zonnig, namiddag bewolkt, 23°C
