%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Etappe: Bivak de la Roche Trouée (Nismes) – Bailleux (op de GR Neuf-Maisons)
Datum: 26/06/020
Afstand: 23,5 km
Weer: dreiging van hitteonweer
We vertrekken weer best vroeg. Logisch! We lopen naar de grote baan (N99) om die eventjes te volgen. En dan links de “Tienne de la Roche Troué” te beklimmen. Vreemd genoeg gaat de GR-aanduiding niet langs deze fameuze Roche Troué, maar klimmen we direct over de “Tienne” om op de volgende klim aan de “Fondry des Chiens” uit te komen. Een vreemde rotsformatie/inzakking met informatieborden erbij over het ontstaan ervan. Je kan het pad er dwars doorheen volgen. Maar dat leek ons, gepakt en gezakt, bij deze temperaturen geen interessante uitdaging. Nog redelijk vroeg op de dag, nog niet speciaal snikheet, maar toch geen goesting in dit soort avontuurtjes. Ter info: Ook deze kronkel langs de “Fondry des Chiens” is een aanpassing aan het traject beschreven in de gids. Eigenlijk al vanaf net voor de bivak.
We wandelen nog eventjes door het bos om dan af te zakken naar de bewoonde wereld van Nismes. Het personeel van de eerste kroeg die we vinden zit nog op het gemak van z'n eerste sigaret van de shift te genieten en staat niet echt te springen om ons het toilet te wijzen of een koffietje te serveren. We steken l’Eau Noire over en komen in het centrum van Nismes langs het Bureau du Tourisme, dat ook nog niet open is. Langs het “Maison du Bailli” klimmen we Nismes uit en het bos in. We klimmen eventjes omhoog in het bos om dan weer af te dalen naar het Zwarte Water dat we volgen tot in Petigny. We beginnen eerste druppels te voelen maar genieten wat van de verfrissing. Op de klim langs de weg uit Petigny maakt de GR een vreemde afslag om een beetje verder op dezelfde weg uit te komen en terug te lopen. We schuilen eventjes voor de zwaarste druppels onder een poortje in een haag en we trekken toch maar een extra laagje bescherming aan. Een mooi bospaadje langs het water brengt ons bij een van de attracties van deze GR: de Neptunusgrot. We zijn eventjes gaan piepen, maar de grot piepte niet terug.
Hoewel we eigenlijk al bijna in Couvin zijn, loopt de GR nog eventjes voor de sport op en af over de Tienne du Lion. Om dan aan de brug onder de snelweg (N5) uit te komen. Ondertussen zijn we alweer uit onze regenkledij gekropen en we zetten ons eventjes om uit te puffen in de schaduw van de brug. Michel moet vanaf hier beginnen uitkijken wanneer en hoe hij terug naar Couvin wil, maar het is nog te vroeg om afscheid te nemen. We klimmen de vallei weer uit en na een stukje straat volgen we een pad in de hoogte ten Noorden van Couvin. Deels door de bossen altijd rechtdoor komen we achter de enorme windmolen van Couvin uit en een beetje later bij de bivakzone. Vanaf hier loopt een pad bijna rechtstreeks naar beneden naar het station van Couvin. Bye bye Michel, gedaan met het GPS-plezier. Maar voor de komende dagen heb ik wel mijn 1:25.000 kaarten.
Ik nader een hoofdweg, maar net voor de kruising sla ik terug af door veld en bos naar Dailly. Het dreigt weer een beetje met gedruppel. Maar aangezien ik vanavond binnen slaap, maak ik me niet teveel zorgen over nat worden. In Dailly over het plein langs de mooie kerk en dan omhoog naar het voetbalveld. Hier ergens eet ik een hapje onder de beschutting van wat bomen. Hierna is het redelijk strikt westwaarts door bos en veld. Wanneer ik het een beetje gehad heb kom ik uit op de baan waar ik moet afslaan naar Bailleux. Na amper een kilometer langs de rand van de weg, wordt ik opgepikt door een volle 4-plaatsen-Audi van mijn jeugdvrienden. Ze kwamen net terug van hun lunch op restaurant. Een beetje gegeneerd, nat in 't zweet, mijn zak in de kofferbak gesmeten en mijzelf mee in de auto gewrongen.
Een heerlijk verfrissende douche en serieuze aperitief en veel geklets. Tenslotte moet ik nog eten en overhalen ze mij met een Carbonara op het terras van “Le Gallion” in Chimay. We voelen heel de tijd een zware onweersdreiging en ‘s avonds bij thuiskomst blijven we nog een tijd buiten staan om in de verte wat bliksem te zien. Eenmaal mijn matje gelegd is en ik mij erbij neerleg hoor ik de regen klateren op de Velux. Die toch maar rap eventjes wat meer dichtdoen of ik wordt morgen helemaal nat wakker.