%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Na een comfortabele nacht in de onbemande refuge van Roche Brune hoop ik vandaag goed vooruit te geraken, eventueel tot aan de refuge des Férices. Maar zo ver zal het niet komen.
Als ik uit het venster blik zie ik niks dan wit. Niet van eventuele sneeuw, maar van de laaghangende bewolking. De weersvoorspellingen wezen daar al op, maar ook op regen. Die valt nog niet en na een stevig ontbijt maak ik mijn rugzak klaar en begin aan de afdaling naar Le Pontet (886m). Een paneel naast het moeras van de Gelon wijst erop dat hier tijdens WOII materiaal en wapens voor het verzet geparachuteerd werden door de geallieerden. Ietsje verderop zie ik een dier over het pad lopen. Ik vermoed een bunzing, maar het dier is te ver om het te kunnen herkennen.
Aan de ingang van Le Pontet vul ik mijn waterflessen bij. Vanaf hier is er eigenlijk overal water te vinden dankzij de veelvuldige beekjes die langs de bergen naar de vallei stromen. Met een filter kan je dus ongeveer overal water aftappen en hoef je niet zoveel water mee te dragen. Dat scheelt toch op een loodzware GR als de GR738. In Le Pontet staat ook een refuge die uit joerten bestaat, ietsje van het pad af.
Ik schat dat de wolken op ongeveer 1500m hoogte hangen. In de vallei waarin Le Pontet ligt, heb ik er geen last van. Na een vlak stuk tot Les Lamberts (860m) gaat het pad steeds steiler worden. Na de kruising met de Route Forestière du Champenet (1030m) gaat het echt steil naar boven. Aan de Baraque à Michel (1266m) stop ik even in het hutje. De bewolking is intussen lager komen hangen. Een kwartiertje later ben ik weer op pad en volg al zigzaggend de GR naar de Col du Champet (1723m). De laatste meters naar de col zitten helemaal in de mist. Het regent nu ook en er waait een strakke wind. Ik doe mijn fleece en regenjas aan. Het pad stijgt vanaf de col nog verder naar de Crête des Mollards (ca 1990m). Terwijl het eerste deel nog een beetje beschut wordt door struikgewas en bomen, ben je na ongeveer 500 meter volledig blootgesteld aan de omstandigheden. De wind blaast uit westelijke richting hard over de bergkam en de regen knalt tegen mijn gezicht. Ondanks de wind is de zichtbaarheid beperkt tot slechts enkele meters. Normaal heb je vanaf hier een 360°-zicht op de verschillende massieven rondom, zoals de Chartreuse in het westen, de Bauges ten noorden en zou je ook de Mont Blanc moeten zien. Vandaag niks daarvan!
Halfweg de 'crête' zie ik een wandelaar die beschutting zoekt achter een klein heuveltje van hoogstens een halve meter hoog. Weggedoken onder z'n poncho probeert hij het slechte weer te trotseren. Ik doe teken en krijg een knikje terug. Praten zal niet helpen, want de zwiepende wind is te luid. Ik blijf de kam volgen tot aan de Col d'Arbaréton (1872m). Hier wil ik de pijlen volgen naar de onbemande hut een eind verderop en dus de GR verlaten. Daarvoor moet ik de Lac des Grenouilles volgen, maar door de dichte mist kan ik bijna niets herkennen. Zelfs het meertje is amper te zien, hoewel ik er naast loop. Ik keer op mijn stappen terug naar de GR en zet de weg verder naar de Col de la Perche (1986m). In de afdaling van die col is er eveneens een refuge, die van Plattières. Deze ligt op enkele honderden meters van de GR. "Dan maar daar stoppen", denk ik bij mezelf. Een wegwijzer op de col duidt de refuge aan, maar ik kan nergens een pad herkennen dat naar die refuge leidt. Met dank aan de dichte mist. En ik zal niet de enige blijken die de refuge niet kon vinden.
Ik daal verder af naar de Sources du Gargoton (1628m). Het is er iets minder mistig, maar op weg naar de Col de la Perrière (1979m) kan ik van de anders prachtige Combe de l'Arbet Neuf niks zien. Op de Col aangekomen is het zicht ietsje beter dan eerst, maar verder dan 30 meter zal het zicht niet reiken. Ik besluit de Refuge de la Perrière (1832m) als einddoel te nemen voor vandaag. Die ligt in de afdaling van de col. Ik kom er een Duitse vrouw tegen die in tegenovergestelde richting wandelt. Zij vertelt me de refuge door de mist niet te hebben gezien . Ik zeg haar dat ik de vorige refuge ook niet zag en dat die nog verder van de GR ligt dan die van de Perrière. Ze besluit met mij mee te gaan naar de refuge en daar eveneens halt te houden. Uiteindelijk vinden we de refuge rechts van het volgende kruispunt. De zichtbaarheid is andermaal gereduceerd tot nog geen 10 meter. Het is half vier, maar de etappe heeft zo lang genoeg geduurd. De beperkte zichtbaarheid werkt een beetje op het gemoed.
In de refuge komen we verschillende wandelaars tegen. Zij hebben allen de vorige refuge gemist. De Duitse vrouw beseft dat ze er goed aan gedaan heeft nu te stoppen. In de late namiddag en avond klaart het op en krijgen we zo waar een klein beetje van het landschap te zien. Het stemt ons alvast positief voor morgen.
Gegevens wandeling:
Datum: Maandag 16/08/2021 Etappe: Refuge de Roche Brune > Refuge de la Perrière Afstand: 20,1 kilometer Stijgingsmeters: 1603m Dalingsmeters: 1164m Weer: Zwaarbewolkt, regen 18°C
