%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Terwijl ik gisteren namiddag op de camping aan het rusten was nam de wind in hevigheid toe. 's Nachts waaide het dermate hard dat ik geen oog kon dichtdoen door het lawaai. Het leek wel alsof ik naast een fluitende theeketel sliep die ook nog eens duchtig aan het tentzeil kwam trekken. Gelukkig heb ik wel vertrouwen in de stevigheid van mijn Big Agnes Copper Spur-tent. Ook wanneer ik tenslotte om 6u30 besluit me klaar te maken, blijft het stevig doorwaaien. Om 8u ben ik weg uit Finiels (1240m).
Het pad naar Le Pont-de-Montvert is erg leuk, slingerend tussen weiden in een mooi kader. Na ruim een uurtje ben ik in het dorp dat bekend werd door de Cevennenoorlog begin 18de eeuw. De Zonnekoning Lodewijk XIV had in 1685 het protestantisme bij wet verboden. Echter, in de Cevennen was een groot deel van de bevolking protestants. In Frankrijk werden de aanhangers van het protestantisme Hugenoten genoemd, maar hier in de regio zijn ze beter bekend als Camisards. De inwoners werden deels met geweld gedwongen om zich te bekeren tot het katholicisme. In 1702 begonnen ze te rebelleren en in Le Pont-de-Montvert wilden de Camisards enkele protestantse gevangen bevrijden uit de klauwen van de pastoor van het dorp, François de Langlade du Chayla. Die laatste kwam daarbij om het leven. Het geweld laaide in de volgende weken en maanden verder op, met bloedbaden die door beide zijden werden aangericht. Uiteindelijke zou het Franse leger de bovenhand nemen, maar om een hernieuwde rebellie te vermijden, werd stilaan gestopt met de onderdrukking van de protestanten. Pas in 1787 zouden de protestanten hun geloof ongehinderd kunnen belijden. Nu nog kom je in Zuid-Frankrijk heel veel protestantse tempels tegen. Wie er meer over wil weten, moet zeker ook Stevensons boek lezen, want als protestant heeft hij er ook wel iets over te zeggen.
In de afdaling naar Le Pont-de-Monvert (885m) kom ik een oudere man tegen. Hij spreekt echter in een dermate onverstaanbaar dialect dat ik hem amper begrijp. Ons gesprek is dan ook erg kort, maar ik wens hem alvast het allerbeste toe. In het dorp aan de rivier Tarn vind je alles wat je nodig hebt. Er is een supermarktje, maar ook een beenhouwerij, supermarkt, dagbladhandelaar, bakkerij en hier is ook de Association Sur le Chemin de Stevenson gevestigd, al heb ik geen idee of daar ook iets te zien is. De rivier Tarn ontspringt enkele kilometers noordoostelijker, niet ver van de Sommet de Finiels, de hoogste top van de Mont Lozère. Enkelen onder u zullen misschien ook bekend zijn met de Gorges du Tarn, een prachtige plek om te wandelen, maar die liggen jammer genoeg niet op de GR70.
Aan de andere oever klimt de GR onmiddellijk naar La Cham de l'Hermet (ca 1114m), een met rotsblokken en struiken bezaaid terrein. De klim biedt een fantastische blik op Le Pont-de-Monvert. Dan volgt een snelle afdaling naar de Pont de Fiarouse (1002m). Het is intussen al erg warm geworden en een eind verderop, net voor het pad de route verlaat en weer begint te stijgen, zet ik me neer voor een korte rustpauze. Een wagen van de gemeente reinigt de straat die vol stof ligt. Nog voor ik er erg in heb, ben ik bedolven onder een laag stof. Leuk. Ik moet nu zo'n 400 meter steil naar boven, naar het Signal de Bougès. De klim gebeurt in ongeveer vijf delen, met telkens ongeveer 100 stijgingsmeters en een kort vlak stuk om even tot je positieven te komen. Deel één gaat naar de verlaten hoeve van Champlong du Bougès (1094m), die je als vakantiewoning kan huren. Dan gaat het naar Le Grand Tournant (1217m), gevolgd door een Stèle op 1301m, dicht bij de Col de la Planette. Dan kom je aan een top met cairns aan Les Trois Fayards (1398m). Hier moet ik toch even rusten, want het is intussen zo warm dat ik er duizelig van word. Als ik voel dat alles weer in orde is, zet ik door naar de Signal de Bougès (1421m). Van hieruit heb je een geweldig uitzicht over de zuidelijke Lozère en een stukje van de Gard. In het westen kan ik ook de rookpluimen van twee bosbranden herkennen. De voortekenen voor wat nog komen gaat, vermoed ik. Ik hou de situatie alvast in het oog.
De volgende kilometers gaan over de bergkam en geleidelijk aan in dalende lijn. Dat doet deugd. Hoewel ik met vier liter water uit Le Pont-de-Montvert vertrokken ben, moet ik aan rantsoeneren denken. Alleen al de klim naar het Signal heeft 2,5 liter gevergd en de tijdens de volgende vijftien kilometer naar het eerstvolgende waterpunt in Bédouès is er maar weinig schaduw. De wandeling over de graat biedt ook mooie uitzichten en je kan kilometers ver kijken, bijna tot in Bédouès. Als ik uiteindelijk in de vallei van de Tarn kom, bij Cocurès, krijg ik een klein stukje "gorge" te zien, dat wel naar meer smaakt. In Bédouès (565m) tank ik nog een beetje water voor de laatste drie kilometer naar Florac (538m).
Ik kampeer op een camping aan de oevers van de Tarn en maak er kennis met mijn buur, Jasper uit Nederland. Hij wandelt zonder precieze route. Ik doe nog wat aankopen in de aanpalende supermarkt en rust dan lekker uit in de schaduw van de bomen. De bosbranden zijn een thema in het gesprek met Jasper, te meer zijn einddoel in de buurt ligt van de bosbranden die ik eerder zag vanop het Signal. Ik wil voor mijn eigen tocht nog niet vooruit lopen op de dingen. Momenteel kan ik nog gewoon doorwandelen, al hoop ik dat dat ook zo blijft. Wait and see.
Gegevens wandeling:
Datum: Donderdag 07/07/2022
Etappe: Finiels > Florac-Trois-Rivières
Afstand: 33,6 kilometer
Stijgingsmeters: 733m
Dalingsmeters: 1419m
Weer: Zonnig 30°C
