%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
We zien om 8 uur al verschillende wandelgroepen aan de GR beginnen in de richting van de Col Vieux, terwijl wij nog aan het ontbijt moeten beginnen. Haasten doen we ons dus niet, want het heeft geen enkele zin om zoveel mensen - waaronder groepen schoolkinderen en senioren - in te halen tijdens een beklimming. Ook hoeven we vandaag niet veel te klimmen en is het vooral afdalen. Als één van de laatsten gaan we op pad.
Tot de Col Vieux (2806m) is het maar een kleine 230 meter omhoog. Aan Le Camp Espagnol zit daar wel een steil en pittig stukje in, maar verder is het redelijk gemakkelijk naar boven. Het pad is omzoomd met touwen zodat wandelaars op het pad blijven en de natuur gevrijwaard blijft. Toch slaagt een deel van de senioren erin om aan de andere kant van het touw te wachten op hun achterblijvers. Op de col komen we tenslotte ook de groep schoolkinderen tegen. Het zicht hier boven is prachtig, met voor ons uitgestrekt de vallei met het Lac Foréant. Om de groepen voor te blijven beginnen we meteen aan de afdaling. Vergeleken met die naar de Refuge Agnel is deze kinderspel en op een kwartiertje zijn we al aan het Lac Foréant (2618m). We komen de familie uit België van gisteren tegen, rustend aan het meer. Het is er mooi en we houden ook even halt.
Maar lang genieten kunnen we niet, want de luidruchtige groep kinderen is al aan de afdaling begonnen en is niet meer ver. Het volgende stuk naar het Lac Égorgéou (2394m) is een stuk technischer en we lopen ook langs een diepe ravijn waardoor we de Bouchouse naar beneden horen donderen. Aan het andere eind van het meer houden heel wat wandelaars een rustpauze. We zetten er ons ook bij en komen zo ook de vrouw en haar dochter tegen die we op de eerste dag aan de waterval bij Saint-Véran ontmoetten. Het zit hier vol muggen, maar ze laten ons grotendeels met rust. Als we op het punt staan om te vertrekken, komt de mijnheer van de onbekende bloem ons achterna gehold. Hij kent de naam van de bloem: "une centaurée!", roept hij uit. Een centaurie dus.
Het laatste stuk bergaf naar La Monta is zeker tot aan de herdershut van Peyroun de moeite. Prachtige uitzichten en enkele mooie plekjes langs de wildstromende bergrivier. Een tegenligger waarschuwt ons voor een kudde schapen en patous. Sasha krijgt schrik. Hij is sowieso al bang van honden, ongeacht de grootte. En een patou is een uit de kluiten gewassen beest, groter dan de meeste honden. Het valt tenslotte wel mee, want de enige kudde die we tegenkomen, ligt op ruime afstand te grazen in de schaduw van de bomen bij de hut van Peyroun. De patous blaffen wat, maar blijven bij de kudde staan. De laatste kilometer van de afdaling is steil en ligt bezaaid met rotsen.
Bij L'Echalp komen we uit het bos en moeten nu op een redelijk saaie grindweg naar La Monta (1663m). Twee kilometer, overwegend in de blakende zon. De camping municipale van La Monta, ook wel "Chardonnet" genoemd, ligt uitgestrekt langs de rivier Guil, achter een dijk weliswaar. Het is een eenvoudige camping, zonder poespas, en dat is ook bewust zo gedaan. We mogen onze tent zetten waar we willen. We doen dat in de schaduw van enkele bomen, op een tiental meters van het sanitair. Er is ook een restaurantje waar de campingeigenaar wat lekkers uit zijn hoed tovert. Hij komt ook persoonlijk bij iedereen langs om een babbeltje te slaan. "Les gens qui viennent jusqu'ici, ne viennent pas pour le luxe, mais pour la simplicité et le calme", zegt hij. Want inderdaad: het is hier pure eenvoud, met loslopende geiten en kippen. De moeder en haar dochter schuiven bij ons mee aan tafel en wat later ook een dame die alleen aan de GR58 bezig is en verschillende varianten uitprobeert.
Gegevens wandeling:
Datum: Dinsdag 04/07/2023
Etappe: Refuge Agnel > La Monta
Afstand: 12,2 kilometer
Stijgingsmeters: 248m
Dalingsmeters: 1177m
Weer: Zonnig, 24°C
