%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
De tweede wandeldag is er eentje waar ik niet per se naar uitkijk. Dit heeft bijna alles te maken met het parallelle verloop van de GR5 met de Tour du Mont Blanc (TMB). De TMB is ontzettend druk bezocht, ook al zeiden sommige wandelaars op voorhand dat het nog eigenlijk best meevalt qua drukte. Ik die toch van enige kalmte hou, kan enkel bevestigen dat de TMB een bijzonder drukke en lawaaierige aangelegenheid is. Dat zowel in de afdaling van de Brévent zo, alsook op deze etappe.
Maar voor ik me tussen horden wandelaars waag, staat er een lekker ontbijt op het programma. Om 8u vertrek ik. Het eerste stukje door de vallei van de Bon Nant staat gelijk aan de stilte voor de storm. Geen idee waar de vele TMB-wandelaars naartoe zijn. Misschien heeft dit te maken met de vlakke, saaie aanloop naar de Col du Bonhomme (2329m) en worden ze dus liever wat verderop per bus afgezet? Ik juich diep vanbinnen al dat het vandaag misschien toch nog zal meevallen met die drukte. Te vroeg gejuicht. Aan de kapel van Notre-Dame de la Gorge (1209m) wandel ik ineens tussen hele groepen luidruchtige wandelaars door. Mijn interesse om de kapel te bezoeken is volledig weg en ik wil zo snel mogelijk voorbij de refuge van de Col de la Croix du Bonhomme, zodat ik weer op m'n gemak ben.
Meteen na de kapel gaat het ietwat brede pad steil omhoog, maar mijn vele medewandelaars komen amper vooruit en er een weg tussendoor banen is geen evidentie. Bij de Refuge de Nant Borrant (1450m) begint het wat te druppelen en voor velen een teken om een poncho of regenjas aan te doen. Ik zie echter een stralend blauwe lucht in de verte en de wolken lijken me niet zo dreigend. Ik laat de regenjas dus achterwege. Op het rechte stuk tussen La Rollaz en de Refuge La Balme (niet te verwarren met de refuge de la Balme Tarentaise die we morgen gaan tegenkomen) zie ik heel veel volk voor mij uit lopen. Aan La Balme (1706m) hou ik even halt voor een drankje en vul mijn waterflessen bij.
Aan de tumuli op 2043m hou ik opnieuw halt. Mijn lichaam is de inspanning nog niet zo gewoon en ik neem de tijd om iets klein te eten. Ondertussen blijkt ook dat mijn short vooraan gescheurd is. Ik dacht iets gehoord te hebben toen ik wat eerder een grote stap zette, maar had geen benul waar het vandaan kwam. Nu heb ik dus een extra ventilatiegat vooraan in mijn short. Halfweg tussen de tumuli en de col moet de menigte nog een sneeuwveld door. Die is echter niet steil en makkelijk begaanbaar. Enigszins vermoeid kom ik op het middaguur op de col aan, maar daar zit zoveel volk dat ik een eindje verder loop en me een iets rustiger plekje zoek om mijn appel op te eten. Ik dacht dat de klim naar de Col de Voza gisteren al steil was, maar vandaag heb ik toch even op mijn tanden moeten bijten.
Een uurtje later sta ik aan de Refuge van de Croix du Bonhomme (2433 m). Er is hier een massa volk. Hoe kan het ook anders als je weet dat hier 115 bedden staan en hier op de kruising GR5/TMB sowieso veel volk passeert. Ik besluit om toch iets te eten in de refuge. Druk! Het duurt eeuwig in deze chaos om iets om te eten te kunnen bestellen. Uiteindelijk laat ik me een soep smaken, evenals een omelet met een salade. Tijdens het eten word ik aangesproken door een Amerikaanse. Blijkt dat zij een travel writer is en door de bekendere Amerikaanse travel writer Rick Steves gevraagd werd om een reportage over de TMB te draaien. Als u van plan bent om de TMB te wandelen, doe dit dan ten laatste volgende zomer (2020), want de reportage wordt begin 2020 uitgezonden en dus kan je je in de toekomst ook nog aan een hele meute Amerikanen verwachten. Tot nu toe ben ik vooral Aziaten en Italianen tegenkomen. Soms ook eens een verloren GR5-wandelaar.
De tweede reden waarom ik niet naar deze wandeldag uitkeek, was het stukje van drie kilometer over de Crête des Gittes (hoogste punt 2538m). Hoewel het pad weliswaar over een bergkam gaat en je dus langs beide zijden naar beneden kan kijken, viel het stuk al bij al nog mee. De vergezichten en het 360-gradenpanorama maken het wel bijzonder. Vanuit de refuge ziet het er ook veel gevaarlijker uit dan het in werkelijkheid is. Omstreeks 15u sta ik met iets vastere voet op de grond aan de Col de la Sauce (2307m). Intussen is het ook helemaal opgeklaard en is het in de volle zon ontzettend warm. De afdaling is best steil en gaat enigszins cross-country. Ik hou er zelfs een geschaafde teen aan over. Kort voor de Chalets du Plan de la Lai (1823m) doe ik mijn voeten in het verfrissend koude water van een beekje. Zalig!
Ik stop even voor een drankje aan de nieuwe Chalet du Berger om dan nog 500m te stappen tot de Gîte de Plan Mya (1853m) waar ik tegen 17u mijn tent naast de refuge opzet.
Gegevens wandeling:
Datum: Maandag 05/08/2019
Etappe: Les Contamines-Montjoie > Gîte de Plan-Mya
Afstand: 20,5 kilometer
Stijgingsmeters: 1468m
Dalingsmeters: 759m
Weer: AM lichte regenval, 17°C, PM afwisselend bewolkt en zonnig, 24°C
