%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Mijn dag begint met een afdaling naar de Semois, die hier in Frankrijk als Semoy geschreven wordt. In Naux steek ik de brug over de rivier over en kan daarbij gadeslaan hoe er enkele tenten langs de oever opgesteld staan. Daar zal wel wat condensatie op het tentzeil zitten.
De volgende klim gebeurt in twee delen. Eerst naar de kruising met de D31-autoweg om dan via de Roche aux Corpias, een klimsite, het pad omhoog te volgen naar de Roc la Tour (408m). Vanaf deze stek met zijn kwartsietzuilen heb je een fantastisch zicht op de omgeving. Ik laat het landschap even tot zijn recht komen. Dan gaat het verder langs verlaten steengroeves tot voorbij het Maison Forestière des Cerceaux. Aan de kruising met nog een departementale weg kom ik aan een stukje waar ik wel naar uitkeek, de heuvelkam met verschillende mooie uitzichtspunten zoals de Roche à Sept Heures en La Longue Roche. Welke de mooiste panorama's biedt moet elke wandelaar voor zichzelf uitmaken.
Tijdens het dalen maak ik een kleine fout. Ik ben zodanig geconcentreerd op het pad dat aan mijn voeten ligt, dat ik een erg smal wegje naar beneden volg, rechtstreeks naar Monthermé. Ik ben dus van de GR16 afgeraakt. Op zich is dat niet erg, maar dit pad is een beetje overgroeid en wordt precies vaak door traillopers gebruikt, gezien de enige personen die ik er tegenkom lopers zijn. Niet veel later sta ik aan de oevers van de Maas. Eerst moet ik wel nog een trap afdalen die - zo legt een infobord uit - ook door de Duitsers gebruikt werd in mei 1940 tijdens hun invasie. De Duitsers moesten hier de Maas over, want verderop was er op deze rivieroever geen begaanbare weg meer. Het dorpje, dat grotendeels op een schiereiland in de Maas ligt, werd zwaar onder vuur genomen, maar de Fransen slaagden erin de Duitsers twee dagen lang bezig te houden. Uiteindelijk konden Duitse pioniers een pontonbrug bouwen en maakten hun tanks meteen de oversteek. Daartegen waren de Fransen niet opgewassen.
Monthermé is de eindplaats van de GR16 en ook de plek waar de Semois in de Maas mondt. Mijn Sentier de la Semois loopt nog even door, want ik moet naar het treinstation van Monthermé dat een eind van het dorp vandaan ligt. Op de Franse topografische kaarten loopt de GR16 nog door tot het dorp Rimogne waar hij aansluit op de GR12. De Belgische topogids maakt enkel gewag van een "liaison vers GR12", dus een verbindingsweg van zo'n 28 kilometer naar die GR. Hoe het ook zij: ik doe slechts een stukje daarvan. Eerst de heuvel op naar de Roche Bayard en Les Quatre Fils Aymon, een aaneenschakeling van verschillende rotsformaties die de heuvelkam sieren. Op één ervan hou ik halt voor een middagpauze en een kattenwas. Ik heb uitzicht over een deel van de Maasvallei tussen Bogny an Braux. Op het uiterste eind van de heuvelkam werd een standbeeld van de Vier Heemskinderen en het Ros Beiaard neergepoot, zinspelend op de rotsformaties van daarnet.
Iets voor 14u arriveer ik aan het station van Monthermé, waar ik de trein kan nemen naar Givet. Van daaruit met de bus naar Dinant om dan met de trein naar Brussel te reizen. Nu ja, ik heb pech. De trein tussen Dinant en Namen is vervangen door een bus waar we op een hoopje gepropt zitten. Jammer genoeg had ik me op voorhand wat verfrist, anders zou ik de bus voor mij alleen gehad hebben :-)
Gegevens wandeling:
Datum: Zondag 19/06/2022
Etappe: Robertsart > Monthermé
Afstand: 18,4 kilometer
Stijgingsmeters: 600m
Dalingsmeters: 721m
Weer: Wisselvallig 18°C
