%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Het was geen al te rustige nacht. Veel wind en wat regen zorgen ervoor dat ik regelmatig wakker word. Ik kijk op mijn uurwerk en denk dat 6u30 ideaal is om op te staan. Ik ben al aan het ontbijten om 7u als ik zie dat het eigenlijk een uurtje vroeger is, dus het is nog maar 6u. Dat is wat lastig, want ik had gepland om net iets voor de opening van de supermarkt om 9u in Etaples aan te komen. Etaples is nog maar een kleine 45 minuten stappen. Ik zal dus nog even geduld moeten oefenen. Het is 6u45 wanneer ik vertrekkensklaar ben.
De GR staat hier naast het sportveldje aangeduid met een fantastische wegwijzer. Maar al snel blijkt dat de bewegwijzering over het algemeen ontbreekt of toch enorme hiaten vertoont. Het begint al na enkele meters. Een splitsing zonder GR-tekens: ofwel kies ik een wegje door de schorre, ofwel ga ik rechtdoor op een grindweg en volg dan de bocht naar rechts. Op de kaart stopt die weg echter aan de luchthaven van Le Touquet. Ik kan dus nooit zeker weten of ik daar verder kan, of terug moet. Ik kies voor het weggetje door de schorre. Dat wordt een modderige aangelegenheid, want in tegenstelling tot België en Brussel was het hier niet altijd kurkdroog in de voorbije weken. Meer dan eens moet ik door het zompige schorregras. Soms weet je niet of je recht in een plas water stapt of niet, dus neem ik er mijn wandelstokken bij om op de tast verder te gaan. Na een kilometer moet je de dijk op en laveren tussen het hoge gras. Ideaal tekengebied. Wat verder blijkt ook dat de grindweg van daarnet hier inderdaad stopt, maar dat men via een bruggetje toch ook de dijk op kan. Een beetje verder sprinten verschillende konijntjes en een klein muisje weg voor mijn voeten. Omstreeks 7u30 kom ik aan in Étaples en installeer me op een bankje op het dorpsplein. Bij de bakker achter me hoop ik een lekkere chocoladekoek te vinden. Maar na de eerste beet moet ik tot mijn teleurstelling vaststellen dat die niet te vreten is. Terwijl ik wacht op de opening van de winkel wandel ik wat rond in het stadje. Veel is er niet te zien, maar de smalle steegjes en straatjes zijn nog leuk om in te wandelen. Ik kom aan het lelijk gedrocht dat de kerk van Étaples blijkt te zijn. De oude kerk werd in WOII per ongeluk vernietigd bij een bombardement door de geallieerden, lees ik op een infobord. Als ik op mijn kaart kijk, zie ik dat er in de verte een industrieterrein is dus neem ik aan dat dat het oorspronkelijke doel van het bombardement was. Om de tijd verder te doden wandel ik dan maar tot de volgende supermarkt, een beetje verder buiten Etaples en kom daar net voor openingstijd aan. De keuze is hier ook veel ruimer.
Om 9u20 kan ik weer vertrekken. Ik had op voorhand gepland de GR120 hier even links te laten liggen (letterlijk dan), want ik blijf rechts van de spoorlijn terwijl de GR links van de spoorlijn naast de schorre verderloopt. Ik wil het Etaples Military Cemetery bezoeken dat wat verder langs de D940 ligt. Deze militaire begraafplaats is de grootste van de Commonwealth in Frankrijk met in totaal circa 11.500 graven. De hele regio rond Étaples was tijdens WO1 (1914-1918) één groot militair kamp met verschillende hospitalen, vandaar de grootte van dit kerkhof. Hier liggen ook drie Belgen (twee burgers, 1 soldaat) begraven. Ik blijf ook even stilstaan bij het graf van één van de verpleegsters die hier stierf, net als een Chinese arbeidsvrijwilliger. Verder gaat het in de richting van Boulogne, toch nog zo’n 30 kilometer. Eerst volg ik de D940 nog een heel eind, alvorens ik het originele tracé vervoeg aan het Maison de la Dune. Aan de Etang du Roi moet ik me door dichte begroeiing een weg banen en me dan ook nog over een bouwvallig brugje wagen. Ik kom tenslotte weer aan de D940 en steek die over om dan recht door de duinen richting zee te steken. 19 kilometer na het begin van de dagtocht trekt de GR door de duinen van het Massif du Mont-Frieux die hier vol bunkers liggen. Met het blote oog kan ik ook enkele geschutsbunkers op de Mont-Frieux zien staan.
Eens de GR toch op het strand aankomt merk ik dat de vloedlijn hier toch hoger ligt dan gedacht en het water al erg hoog staat. Ik besluit nog een klein stukje door te wandelen en daar dan bij een reeks bunkers te stoppen voor een uitgebreide lunchpauze. Ik denk dat het water nu wel zijn toppunt bereikt heeft, maar toch blijf het water dichterbij komen. Dus het gaat in sneltempo verder met pak en zak en het water blijft intussen alsmaar hoger kruipen. Het lijkt allemaal wat gevaarlijker dan het is - gelukkig - want ik kan in het ergste geval nog steeds op duinentalud springen en indien nodig de duinen in. Maar aan het talud en het opgestapelde afval te zien, komt het water hier zelden hoger. Circa 1 km voor Hardelot Plage moet ik toch even halt houden. Hier komt het waterniveau tot tegen het talud en dus blijf ik op een bunkercomplex zitten tot het water weer gezakt is. Ik heb zicht op de mooie duinen en de Mont Saint-Frieux. Wat de kustdorpen aan schoonheid missen, wordt hier door de pracht van de omgeving ruimschoots goedgemaakt. En dan heb ik - wat mij betreft - nog niet de mooiste etappe van deze GR gedaan.
Om 13u30 kom ik in Hardelot Plage aan en heb ik vandaag dus al 24 kilometer gewandeld. Ik stap helemaal tot op het einde van de dijk om mij even neer te zetten en te rusten. Louis Blériot, de eerste man die over Het Kanaal vloog (juli 1909), deed zijn vliegtests hier op de stranden van Hardelot. Hij liet zelfs het monument dat monnik Augustinus moet herdenken, verplaatsen omdat het in zijn weg stond. Dat monument herdenkt het feit dat de monnik van hieruit in 596 vertrok om in Engeland het Christelijke geloof te verkondigen. Pas recent werd het monument op zijn oorspronkelijke plaats teruggezet.
Ik moet nu nog ongeveer 3,5 kilometer over het strand lopen en dan gaat de GR landinwaarts naar Boulogne. Het is vandaag vooral bewolkt, maar stilaan komt ook de wind opzetten. Als ik het strand verlaat om naar Équihen Plage te klimmen, wacht me nog een mooi panoramisch zicht. Ideaal om nog een langere pauze te nemen en op krachten te komen. Eens op de top van de klif aangekomen begint de motregen. Het lijkt erop dat die uit alle richtingen komt, zelfs vanuit de grond en dat maakt het allesbehalve prettig wandelen.
Voorbij Equihen zou de GR linksaf draaien door de velden, maar hier is geen enkele signalisatie te bemerken. Gelukkig keek ik voordien nog even op de kaart. Ik waag het erop en vervolg mijn weg. Even denk ik dat dit toch geen goed idee was, want de begroeiing laat me vermoeden dat hier al even niemand is langsgekomen. Enkele kilometers verder is er plots toch een GR-teken dat uit het niets opdoemt.
Voor ik in Boulogne aankom, moet ik eerst nog langs Le Portel en het Fort du Mont de Couppe. Het fort en de bunkers op de top maken nu deel uit van een vakantiedomein voor schoolgroepen. De haven van Boulogne-sur-Mer is nu ook zichtbaar en de GR loopt er doorheen. Maar als ik aan het Parc de la Falaise kom, zie ik niet meteen een aftakking van de GR. Ik besluit dan ook door het park te wandelen en dan wat verder terug bij de GR aan te sluiten. Het zonnetje dat nu komt kijken, doet me al uitkijken naar morgen. Uiteindelijk kom ik via de Viaduc Jean Jaurès, een bizar bouwwerk dat nooit vervolledigd werd, aan in het centrum van Boulogne. Ik heb honger en ben ook moe door het vroege opstaan. Ik besluit dus niet lang te zoeken naar een slaapplaats en op hotel te gaan. Een hotel vind ik achter de citadel, dat bereikbaar is na een stevige klim uit het stadscentrum. Eten is er daar in de oude vesting genoeg te vinden en ik maak me niet moe en stap het eerste het beste plaatsje binnen. Om 21u30 lig ik onder de dons.
Gegevens wandeling:
Datum: Zondag 25/06/2017
Etappe: Le Touquet > Boulogne-sur-Mer
Afstand: 38,9 kilometer
Stijgingsmeters: 279m
Dalingsmeters: 227m
Weer: Beetje wind uit W-ZW-richting, bewolkt, 's avonds zon, vooral droog