%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Wie mooie natuur en kalmte zoekt kan terecht in het "Grand Forêt" van Saint-Hubert. Loof- en naaldbomen en vergezichten bij de vleet. En als je de topografische kaarten van naderbij bekijkt, zie je dat er in de regio ook tal van kleine veengebieden liggen. Laat die toch wel de moeite waard zijn om verkend te worden.
Voor deze tweedaagse luswandeling, startend vanuit Grupont, gebruikte ik de GR14 als houvast, maar liet mezelf de vrijheid om enkele bijzondere en interessante plekken op te zoeken.
Inhoud van dit verslag:
Dag 1 - Grupont > Bivakzone Golet
Datum: Zaterdag 06/03/2021
Afstand: 21,4 kilometer
Stijgingsmeters: 628m
Dalingsmeters: 445m
Weer: Zonnig, overdag 4°C, 's nachts -4°C
Ik vertrek later dan gewoonlijk omdat de dagetappe toch redelijk kort is. Maar dat is natuurlijk buiten een treinpanne bij de NMBS gerekend. Daardoor kom ik niet om 12u45, maar ruim twee uur later om 14u45 in Grupont aan. Ik hoop alleen de bivakzone nog voor het donker te halen.
Aan het station volg ik de GR-markeringen omhoog langs de Notre-Dame des Pauvres-kapel tot aan de Ferme de Belair, waar het pad vlakker wordt. De hele tijd kan ik van een mooi uitzicht op de diep uitgesneden Lomme-vallei genieten. Er volgt een tweede klim door het Bois de Machi en tenslotte kom ik aan het Provinciaal Domein van de Fourneau Saint-Michel uit. Het is eigenlijk een openluchtmuseum te vergelijken met Bokrijk. Veel is er op dit late uur echter niet meer aan de hand. Ik ga achter de vijvers van de oude hoogoven langs een brede bosweg omhoog. Het is een flinke klim, van 300 naar 530 meter hoogte. Boven aangekomen verlaat ik na het houtbewerkingsbedrijfje de GR en wandel rechtdoor.
Mijn eerste doel buiten-GR is de Tour de Priesse, een observatietoren met een fantastisch zicht op de Fagne à la Fontaine en een stukje Fays de Luci. Maar voor ik daar aankom passeer ik nog de graven van twee krijgsgevangen uit de Eerste Wereldoorlog, een Rus en een Italiaan, die hier door de Duitsers doodgeschoten werden toen ze probeerden te vluchten.
Na het gehucht Mochamps volgt een passage over een asfaltweg. Natuurlijk iets minder leuk, maar dit bleek de kortste weg naar Laneuville, waar de bivakzone ligt. Ik moet een tweede uitkijktoren (met zicht op de Fagne de Bilaude) links laten liggen, want de zon zakt intussen al achter de horizon weg. Maar nadat ik de N89-autoweg oversteek kom ik bij een derde observatiepunt, dat van Les Amonys (ook "Les Amonis" geschreven). Daar ga ik toch even langs voor een panoramisch zicht over het dal. Even verder spot ik een hert dat stokstijf is blijven staan. Niet veel later kom ik door het mooie dorpje Laneuville. In het laatste daglicht bereik ik tenslotte de bivakzone van de Golet, waar een tiental mensen aanwezig is.
Dag 2 - Bivakzone Golet > Grupont
Datum: Zondag 07/03/2021
Afstand: 29,7 kilometer
Stijgingsmeters: 580m
Dalingsmeters: 763m
Weer: Zonnig, overdag 6°C
De temperaturen zijn 's nachts een beetje onder nul gedoken en de condens op de tent is dan ook bevroren. Ik warm nog wat water op voor een warme maaltijd terwijl ik mijn spullen reeds klaarmaak voor vertrek. Er komt leven in de brouwerij. Ook de andere bivakgasten zijn inmiddels uit de veren.
Ik wens de andere wandelaars een fijne dag en begeef me op weg. Na ruim anderhalve kilometer pik ik de GR14 terug op bij de Fagne de la Scierie. De GR gaat over een brede bosweg langs de Basseille die zich hier kronkelend een weg tussen de veengebieden baant. Een mooi vergezicht over het geheel krijg je wanneer je bovenaan de Fagne de la Borne de hele vallei kan overschouwen. Met het invallende zonlicht een adembenemende plek. Het is dan ook met enige tegenzin dat ik dit moois moet achterlaten en mijn weg moet verderzetten.
De GR gaat tussen het vliegveld van Saint-Hubert en de oude militaire vliegbasis door naar het Benedictijnerklooster van Hurtebise. Na een dennenbos bereik ik de N89-autoweg en steek die over om Saint-Hubert te bereiken. De GR14 moet zowat de enige GR zijn die door een kerkhof loopt. De begraafplaats ligt tegen een heuvelflank. Een man kijkt me wat raar aan wanneer ik er met rugzak en al doorwandel. Je komt uit bij een monument dat herinnert aan inwoners van Saint-Hubert die in oktober 1944 bij een bombardement in de Duitse stad Essen omkwamen. Tussen de Basiliek en het kerkhof ligt de oude Porte de Bastogne, één van de Middeleeuwse toegangspoorten tot het stadje op de weg naar Bastogne.
De 16de-eeuwse Sint-Hubertusbasiliek torent boven het de mooie Place de l'Abbaye uit en is onderdeel van de gelijknamige abdij. Het plein en de gebouwen errond zijn mooi en ruime zitbanken nodigen uit om hier even te verpozen. Ik ga echter wat verder naar de plaatselijke supermarkt en plof me daarna neer in de rozentuin van Saint-Hubert. Even op krachten komen, want wat volgt is een steile helling naar de hoogten boven het stadje. Van hieruit heb je een wijds zicht over de streek en Saint-Hubert. Er volgt een kleine afdaling om dan weer kort te klimmen naar het Monument du Roi Albert 1er. De derde koning der Belgen kwam hier in de herfst van 1933 een laatste keer voor z'n dood (in februari 1934) genieten van de rust van deze plek. Ik kan hem geen ongelijk geven. Het is hier mooi en rustig, al werd er ondertussen een geasfalteerde weg en parking aangelegd.
De volgende 5 kilometer gaan in dalende lijn. Eerst via een klein pad, later via een brede asfaltweg. Hier kom ik verschillende wandelaars tegen die in tegenovergestelde richting wandelen. Aan de Pont Mauricy verlaat ik de GR14 even en wandel langs het Arboretum van Saint-Michel naar het Provinciaal Domein waar ik gisteren al passeerde. Ik moet weer de Masblette-rivier oversteken, omhoog naar het Bois de Machi. Ik ga niet via de GR terug naar Grupont, maar wandel in het bos rechtdoor naar het Château de Burlin. Daar zie ik aan de rechterzijde van de weg een grafsteen staan. Eigenlijk is het een gedenkteken en wel voor Omer Martin, destijds schepen van Grupont en hier op 10 januari 1945 om het leven gekomen. Martin was een houder van het Croix de Guerre met twee palmen, wat betekent dat hij tijdens WOI tot tweemaal toe uitzonderlijke militaire daden verrichtte en daarvoor ook in het dagorder van het leger bij naam genoemd werd.
Vanaf het kasteel is het alleen nog bergaf. Voor de spoorlijn sla ik links af en ga dan via een klein pad en trap - rechts achter het laatste huis in deze straat - tot aan de N803-weg. Van hieruit zijn het nog maar enkele meters tot aan het station. Ik kom net op tijd voor de trein van 15u16.
Kaart & Hoogteprofiel:
Bereikbaarheid:
Grupont is bereikbaar met de trein. Je moet overstappen in Marloie of Rochefort-Jemelle. Let wel, de lokale trein naar Grupont rijdt slechts om de twee uur, in tegenstelling tot de IC-trein die Marloie en Rochefort-Jemelle aandoet.
