14 nov3 minuten om te lezen

Dagtocht (Vogezen): Rotsen en uitzichten in het Massif du Taennchel (11,8 km)

Vorig weekend was ik om familiale redenen in de Elzas en maakten Sasha, mijn zussen en ik een korte, maar prachtige wandeling in de aanpalende Vogezen, meer bepaald door het Massif du Taennchel. De naam zal GR5-wandelaars niet onbekend in de oren klinken. De GR5 loopt immers in een boog om het massief heen en meer dan eens kom je op de GR borden tegen die verwijzen naar de Taennchel.

De oorsprong van de benaming is terug te vinden in het Duitse woord Tanne (NL: den) met het achtervoegsel -chel dat uit het Elzassische dialect stamt en op een verkleinwoord duidt. Dus: kleine den. Naaldbomen zijn er alvast genoeg te vinden tegen de flanken van de Taennchel, die met z'n 989 meter hoogte ook boven een deel van de omringende bergen torent.

Rocher des Anneaux of Trois Grandes Tables

Het is vandaag erg grijs in de Elzas, met heel wat laaghangende bewolking en geen mogelijkheid om ver te kijken. We verwachten dan ook weinig vergezichten wanneer we de auto onderaan de Schelmenkopf (644m) achterlaten en van daar aan onze wandeling beginnen. We moeten meteen stijgen, maar naarmate we klimmen, voelen we dat de zon steeds feller door het wolkendek heen schijnt. En inderdaad. Aan de refuge van de Club Vosgien schijnt de zon en zien we de blauwe hemel boven ons. Achter de refuge gaan we via een fijn pad nog verder omhoog, in de richting van de Roche des Trois Tables. Tussen de bomen zien we een prachtig panorama met een dicht wolkendek dat vastgehouden wordt tussen de Vogezen en het Zwarte Woud. De klim is op zich niet steil, maar duurt wel een eind tot het vanaf de kruising naar de Rocher du Haselkopf begint af te vlakken. De Haselkopf kan niet bezichtigd worden, tenzij je de verbodsborden negeert. Het hele massief is immers een grote rustzone geworden voor de fauna en dus wordt gevraagd om op de bewegwijzerde paden te blijven.

Maar het spectaculaire deel van de wandeling volgt al snel. Eerst de Rocher des Anneaux, of de Trois Grandes Tables. Enkele massieve rotsblokken waar je op kan klauteren met behulp van enkele metalen treden. Verwacht geen grandioos uitzicht. Dat is voorbehouden voor de Rammelfels. Hier wacht een fenomenaal uitzicht in noordelijke richting. Het dichte wolkendek in de vallei onder ons maakt het nog specialer. De Rocher des Reptiles biedt zo mogelijk een nog indrukwekkender schouwspel. Ook hier geven we onze ogen de kost. Daarna volgen we het smalle pad naar de Rocher des Géants. Vanaf hier kunnen we het puntdak van het donjon van het roemruchte Château du Haut-Koenigsbourg, ook bekend bij GR5-hikers, tussen de wolken zien uitsteken.

De volgende twee kilometer leiden langs een leuk pad dat parallel ligt aan de Mur Païen, de heidenmuur. Die van de Mont Sainte-Odile is welbekend. Deze van de Taennchel een pak minder. Niemand weet wat de oorsprong van deze muur is. Na de Rocher de la Garde kom je zo bij het zuidwestelijke uiteinde van het massief, aan de Rocher de la Paix d'Udine. Op de rots in kwestie wordt de Vrede van Campo Formio (bij de Italiaanse stad Udine) van 1797 herdacht. Toen tekende Napoleon een verdrag met de Oostenrijkers waarbij o.a. het huidige België in Franse handen kwam. Je hebt hier nog een mooi uitzicht op de Rijnvallei en je kijkt gemakkelijk tot het Zwarte Woud. Hier begint ook de afdaling in een serie van haarspelden tot bijna aan het kruispunt van Hasenclever. Daar draai je een bosweg op die je 4,5 kilometer volgt tot aan het beginpunt.