%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Een kleine groep durfde het aan om met mij op wandel te gaan langs een route die ik voor deze gelegenheid had uitgestippeld tussen de Botrange en Spa. Een lange treinrit, enkeldiepe modder, ondergelopen paden, bevroren grond en drassig terrein hielden hen niet tegen. En terecht. Want we werden getrakteerd op mooie natuur en uitzichten. Voor deze route had ik immers bewust passages langs vier veenriviertjes gekozen: de Ghâster, de Bayehon, de Trô Maret en de Hoëgne. Plezier verzekerd op deze mooie wandeling door de Hoge Venen en de Ardennen!
De hemel kleurt stralend blauw bij onze aankomst op de Botrange (694m) en een dun laagje sneeuw bedekt de hoogste top van het land. Het uitzicht dat ons geboden wordt op de Fagne Wallonne is zoals steeds adembenemend. Na een passage langs het veengebied komen we na drie kilometer aan het bruggetje dat de afdaling van de Ghâster (585m) inluidt. Het is een redelijke technische afdaling met soms erg gladde stukken op rotsen, dan weer ploeterend door het water omdat het pad overstroomd is. Het riviertje treedt immers vaak buiten zijn oevers, dus moet je daar bij de Ghâster altijd op voorzien zijn. Drie weken geleden, toen ik de Venntrilogie wandelde, was het waterpeil nog beduidend lager. Natte voeten blijven ook nu niet uit. Twee trekkers met een flink beladen rugzak blijken op weg op de Venntrilogie. Ik hoop dat ze het naar hun zin hebben.
Na anderhalve kilometer kom je aan de samenvloeiing met de Bayehon (490m). Het brede pad is veel makkelijker te bewandelen, al moet je net voor de bekende waterval van de Bayehon (540m) toch even stevig klimmen. Wat verderop staat de eeuwenoude Vieux Chêne, of in het Waals Tchâne as Tchânes (Eik der Eiken). Hier volgen we afwisselend een breder pad tussen veen en bos, dan weer een knuppelpad door het bos. Dat zorgt voor leuke afwisseling. We zigzaggen tussen de bossen door om het dorp Longfaye heen.
Hoewel ik hier de route lichtjes anders had gepland, kies ik een leuk stuk op een modderig pad langs de N68-weg mee. Dit doe ik om te compenseren voor het feit dat het onderste deel van de Trô Maret nog steeds gesloten is en ik de wandeling daardoor een deel moet inkorten. Uiteraard is dat stuk net het mooiste, maar de bovenloop van de Trô Maret mag er zeker wezen, met tal van knuppelpaden en passages over boomwortels. Aan de Fagne du Fraineu (570m) pikken we in op het veenriviertje. En we blijven de rivier volgen tot aan de brug (480m) aan het gesloten gedeelte. Dan gaat het bergop en anderhalve kilometer verder houden we halt voor de lunchpauze.
We hebben al uitzicht op het knuppelpad dat ons door het veen van Duzos Moûpa (490m) moet loodsen. De begroeiing ernaast verbergt de klim die er meteen op volgt naar het Croix de Rondchêne, van 490 naar 590 meter hoogte. Hier volgen we een smal pad door het bos parallel langs de baan. Dat blijven we ongeveer 800 meter volgen tot aan het Croix Dehottay. Hier moeten we een klein stuk over asfalt richting Hockai. Op een gegeven moment draaien we alsnog het bos in om niet op het asfalt te blijven wandelen. We komen nu aan de toegangsweg naar de Hoëgne door een mooi stukje landschap. Aan de Pont de la Vecquée, beter bekend als de Pont du Centenaire, steken we de Hoëgne over. Maar in plaats van meteen aan de afdaling van de rivier te beginnen, worden we omgeleid. Geen idee waarom, maar verderop komen we alsnog aan de rivier. De Hoëgne is natuurlijk één van de topattracties in de regio door zijn wild karakter in het stuk tussen de Pont du Centenaire en de Pont de Belleheid (of ook Belle Hé). We volgen nu dat mooie stuk. Een deel van de groep wandelt te ver voorop en we missen zo de afslag naar de Belvédère voor een knap uitzicht over de vallei. Jammer.
Ter hoogte van de Cascade Leopold II verlaten we de Hoëgne-vallei via een klein slingerend pad naar omhoog om zo aan Sart Station uit te komen. Het plan is om hier de asfaltweg onder de snelweg te volgen en daar de bossen in te duiken. Ik wil met de groep de loop van de Wayai stroomopwaarts volgen, maar we slaan te vroeg af en komen via een brede, modderige bosweg aan de RAVeL, de vroegere spoorlijn 44A van Stavelot naar Spa en verder naar Pepinster. Vanaf nu moeten we een kleine 6 kilometer rechtdoor over de RAVeL wandelen. Niet ideaal voor het gemoed en de voeten, maar een mooiere variante via de Fagne de Malchamps en het Bois des Minières zou nog eens 6 à 8 kilometer langer geweest zijn. In Spa aangekomen hebben we - enigszins gehaast - toch nog tijd voor een drankje op een terras. In plaats van op de trein de stappen in Spa-Géronstère, zoals gepland, wandelen we nadien door naar het station van Spa.
Gegevens wandeling:
Datum: Zaterdag 11 maart 2023 Startplaats: Signal de Botrange
Eindplaats: Station Spa Pad: Eigen route
Afstand: 32,5 kilometer
Stijgingsmeters: 423m
Dalingsmeters: 863m
Bereikbaarheid: Trein, Bus
GPX: klik hier
Verhard - Onverhard: 31,0% - 69,0%
