%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Voor de verandering ging ik afgelopen weekend op stap in de regio van La Louvière. Uiteraard denk je bij het horen van die naam niet meteen aan mooie landschappen en natuur, maar het tegendeel is waar. De streek is zijn industriële verleden achter zich aan het laten en dat zie je ook duidelijk.
Het eerste deel van de wandeling gaat langs het oude tracé van het Canal du Centre (ook wel "Canal du Centre Historique") dat eind 19de eeuw in dienst werd genomen om het Kanaal Brussel-Charleroi te verbinden met het Kanaal Mons-Condé. Om het hoogteverschil (zo'n 70 meter) te overbruggen werden er vier hydraulische scheepsliften gebouwd. Deze wandeling brengt me langsheen drie van deze liften. Omdat de capaciteit van de relatief kleine liften te laag lag, werd reeds eind jaren '70 besloten op een veel grotere scheepslift en een breder kanaal te bouwen. De imposante scheepslift van Strépy-Thieu, die ongeveer een kilometer ten noordoosten van de oude lift nummer 4 ligt en zichtbaar is vanaf het oude kanaal, werd tenslotte pas begin 21ste eeuw in gebruik genomen. Nu is het Canal du Centre Historique enkel nog goed voor pleziervaarten. De oude liften worden nog steeds gebruikt. Dat ze goed onderhouden worden merk je na bijna vier kilometer, net voor scheepslift nummer 3, waar je bijbehorende machinekamer kan bezichtigen. Een beetje verder kom je in het dorpje Houdeng-Aimeries. Daar steek je het kanaal over op een houten brug die door de brugwachters nog manueel bediend wordt om plezierjachten door te laten.
Vanaf hier verlaat je het kanaal en ga je richting terrils, de bergen met afval uit de steelkoolmijnen. De hele streek rond Mons, La Louvière en Charleroi ligt bezaait met honderden terrils die getuigen van de intense mijnbouwactiviteit in deze delen van Wallonië. We gaan richting Bois-du-Luc, één van de oudste steenkoolmijnen van België met bijbehorende terril en mijnwerkersdorp. De huisjes zijn allemaal identiek en nog steeds bewoond. Het dorp en de mijn behoren tot de belangrijkste mijnsites van Wallonië. De volgende terril die ik opzoek is de Terril Albert 1er in Saint-Vaast. Die was ooit meer dan 100 meter hoog (en 200m boven de zeespiegel), maar verliest zienderogen jaarlijks aan volume. In plaats van rechtstreeks de terril omhoog te wandelen, kies ik voor het pad errond. En je krijgt er her en der al enkele mooie vergezichten bij. De weg naar boven is redelijk steil, maar toegankelijk gemaakt voor wandelaars. Van bovenaf heb je de hele streek aan je voeten, al wordt het zicht er wel beperkt door de bomen.
Via enkele woonwijken en cités begeef ik me tenslotte naar het station La Louvière-Centre. Aan het andere station van de stad (La Louvière-Sud) kon ik niet meteen een bar of winkel herkennen en in de verzengende hitte van deze dag was een fris drankje dan ook meer dan welgekomen.
Gegevens wandeling:
Datum: Zondag 30 mei 2021 Startplaats: Station Thieu Eindplaats: Station La Louvière-Centre
Pad: Eigen route
Afstand: 13,7 kilometer
Stijgingsmeters: 217m
Dalingsmeters: 161m Bereikbaarheid: Trein GPX: klik hier Verhard - Onverhard: 77,4% - 22,6%
