Mijn eerste wandeling in dit nieuwe jaar brengt me naar de Baraque de Fraiture. De voorbije dagen is daar een dun laagje sneeuw gevallen. Met zijn 651m hoogte trekt de plek altijd veel volk aan als er ook maar één vlokje sneeuw valt. Het is dan ook aangeraden om vroeg te komen, zodat je ten volle kan genieten. Ik zal, behalve twee locals die even de hond uitlaten niemand tegenkomen tot ik bijna aan het einde van de wandeling ben. En dat tijdens het kerstverlof.
Om iets voor negenen 's ochtends stap ik van de expressbus E69 aan de halte "Fraiture Baraque" af. Het kwik is tot 4 graden onder het vriespunt gezakt. Zoals steeds wanneer ik aan de Baraque ben, maak ik nog een korte wandeling langs de 105mm M2-houwitzer die aan het rondpunt opgesteld staat. Deze getuigt van de bitsige strijd tussen de Amerikanen, onder leiding van ene Majoor Parker, en de Duitse 2de SS Panzerdivisie met delen van de 560ste Volksgrenadierdivisie. Op 23 december 1944 moesten de Amerikanen het onderspit delven tegen een veel sterkere vijand. Het kruispunt zou bekend worden als Parker's Crossroads.
De eerste kilometer gaat licht bergaf naar het dorpje Fraiture. Het landschap is bedekt onder een dunne laag sneeuw. In het westen hangt een bruingrijze waas over de bossen. In het oosten zie ik een oranje gloed boven de horizon. De zon is nog niet lang geleden opgekomen, maar kan toch niet door het dichte wolkendek breken. Via enkele secundaire landwegen bereik ik de noordzijde van de Fagne Sacrawé. Eerst blijf ik boven het veengebied en neem wat verderop het knuppelpad rond de fagne. Zo bereik ik na een mooi, afwisselend stukje het dorpje Petites Tailles. Hier neem ik het pad dwars door de Fagne Sacrawé. Op de meeste plaatsen ligt er een goed begaanbaar knuppelpad, maar soms moet je al eens door enkeldiepe modder.
Regné is het volgende slaperige Ardennendorp waar ik door wandel. Alhoewel. De relatief drukke N89-weg naar Vielsalm zorgt voor herrie. Aan het kerkje sla ik links af en ga heuvelopwaarts langs het kerkhof weer de velden in.
Aan de volgende afslag staat een gedenksteen voor veertien Amerikaanse soldaten die op deze plek door een Duitse tank werden beschoten. Vijf soldaten, waarvan er vier sneuvelden, staan op de plaquette vermeldt.
Ik volg een veldweg naar een visvijver, Au Vivier, die langs de GR14 ligt. Hier draai ik linksaf, de GR volgend in de richting van Fraiture. Na nog geen honderd meter kan je in de bossen links van de bosweg enkele schuttersputjes uit WOII herkennen.
Het volgende stuk naar Fraiture loopt door ondergesneeuwd landbouwgebied. In het dorp verlaat ik de GR om in de bossen langs de skipiste de heuvel te beklimmen. Een kleine afzwaaier langs de Rocher du Diable maak ik niet meer. Enkele jaren geleden overnachtte ik daar in het bos in vergelijkbare weersomstandigheden. En zo kom ik na een kleine 400 meter weer bij het startpunt, waar het niet meer lang wachten is op de bus.
Interessant weetje: de autosnelweg E25 is in de jaren 1980 over het hoogste punt van de Baraque de Fraiture gebouwd. Komende vanuit Luik bevindt dit hoogste punt (651m) zich links en rechts van de afrit. De brug over de snelweg ligt echter nog twee meter hoger, dus op 653 meter hoogte.
Gegevens wandeling:
Datum: Vrijdag 3 januari 2025
Startplaats: Bushalte "Fraiture Baraque"
Eindplaats: Bushalte "Fraiture Baraque"
Pad: Eigen route
Afstand: 16,2 kilometer
Stijgingsmeters: 289m
Dalingsmeters: 289m
Bereikbaarheid: Trein + bus
GPX: klik hier
Verhard - Onverhard: 60,9% - 39,1%