%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Datum: Maandag 10 juli 2023
Pad: Eigen route
Afstand: 13,1 kilometer
Stijgingsmeters: 357m
Dalingsmeters: 357m
Omdat we na onze trektocht op de GR58 nog een dag reserve hadden, gingen we vandaag op ontdekking op het Plateau de la Chalp en de enorme vesting van Mont-Dauphin. We volgden geen specifiek wandelpad, maar gingen op het gevoel af. Ook vertrokken we vroeg, omdat er in de namiddag temperaturen tot 35°C aangekondigd werden. Om 12 uur zaten we al aan 30°C.
Van de camping volgden we een weg naar de voet van het fort. Dan wandelen we een kort stukje over de Sentier des Marmottes. De kapel van Saint-Guillaume staat op de kaart aangeduid als de moeite waard, maar is dicht. Dan maar verder langs de gebouwen van een kalkoven, die nu dienst doen als boerderij. Wat verderop steken we de Guil over langs een gerestaureerde voetgangersbrug. Dan moeten we klimmen: 100 meter naar de rand van het Plateau de la Chalp. Hier krijg je ineens de hele vesting van Mont-Dauphin voor je. Het pad aan langs de ravijn is leuk. Ietsje verder komen we langs de plaats waar het water van het handgegraven Canal de la Chalp in de diepte stort. De waterval is langs de overzijde van de vallei te zien en eigenlijk best indrukwekkend. Voor we weer afdalen komen we langs de Rue des Masques. De rotsenwanden bestaan er uit puddingsteen en je kan er ook gaan klimmen.
De afdaling is een beetje glad, maar al snel staan we waar aan de rivier, waar enkele mensen zich klaarmaken om een eind te raften. Wij steken de rivier via de Pont du Simoust over en beginnen dan aan de klim naar het dorpscentrum van Eygliers. In het dorp zetten we ons even in de lommerte om te bekomen. De volgende kilometer naar Mont-Dauphin is in de vlakke zon, maar daarvoor krijgen we wel een knap uitzicht op de vallei van de Guil en de Main du Titan, een monoliet die ontstaan is door erosie, cadeau. De waterval is moeilijk te zien, omdat hij momenteel in de schaduw ligt.
Het fort van Mont-Dauphin is van de hand van de Markies van Vauban, net als de meeste forten uit die periode. Het moest de toegang tot de valleien van de Durance en de Guil beschermen. Met 12 andere Vauban-vestingen behoort Mont-Dauphin tot het UNESCO-werelderfgoed. De Italianen zagen tijdens WOII vooral het militaire belang van Mont-Dauphin en bombardeerden het arsenaal op 22 juni 1940. Toevallig is dat ook de datum van de wapenstilstand die de Fransen met de Duitsers sloten. Pas twee dagen later legden de Fransen ook de wapens tegen de Italianen neer. Eén vleugel van het arsenaal werd verwoest. In de zomer van 1944 zouden enkele Duitsers en Miliciens zich in het fort verschansen. Ze gaven zich op 22 augustus 1944 over aan het Franse verzet, wetende dat de Amerikanen intussen al tot Briançon waren opgerukt.
Nadat we verschillende hoeken van het fort hebben bekeken, beginnen we aan de terugweg naar onze camping. Daarvoor moeten we langs de beschermde toegangsweg tot het fort en zo via de kapel van Saint-Guillaume. Voor de kalkoven waar we eerder waren, nemen we nu een pad naar rechts dat de Guil volgt. In quasi rechte lijn bereiken we zo de camping.
