%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Een tiental jaar geleden liep ik een alternatief traject tussen Sy en Poulseur dat grotendeels wegbleef van de GR's en met een flinke dosis avontuur. Rotspartijen, veel knappe uitzichten, smalle paden, groeves, grotten, ravijnen en een smalle spleet waar je door moet kruipen. Voor elke wandelaar is er wel wat! Tijd om dat parcours nog eens over te doen!
Welkom in Sy. Het treinstation met de kortste naam van België is bij GR57-wandelaars wel bekend. Aan het station kies ik echter niet voor de GR, maar loop eerst nog onderlangs de fameuze Rochers de Sy langs de oevers van de Ourthe. Ik volg het smalle pad dat de rotsklimmers gebruiken tot aan de Rocher de Nanduire. Hier leidt een trap naar boven. Wie wil kan nog even de GR aan de linkerzijde volgen voor enkele uitzichten, maar dat is niet nodig want deze wandeling heeft nog genoeg in petto. Aan de overzijde van de straat neem ik een zeer smal pad door de zogenaamde Ravin de Sy. Door een diep uitgesneden valleitje gaat het stroomafwaarts. Overal liggen bomen tegen de vlakte en moet ik regelmatig op en handen en voeten over en onder omgevallen boomstronken kruipen. Het moet pas gebeurd zijn, mogelijk tijdens de storm van 9 juli. Zo wordt het fijne, smalle pad in elk geval nog een stuk avontuurlijker. De kilometer door het ravijn lijkt wel een eeuwigheid te duren. Uiteindelijk kom ik weer aan de Ourthe, naast een scoutskamp. De jongeren zijn zich gaan verfrissen in de rivier.
De Roches de Sy
Aan het Bois de Rivire gaat het weer bergop, naast een rotswand, de Rochers des Vignobles. Ongeveer halfweg kan je rechtsaf slaan. Met behulp van enkele kettingen kan je de rotsformatie beklimmen voor een mooi uitzicht over de Ourthe (en het scoutskamp). Mensen met hoogtevrees moeten ofwel heel voorzichtig klimmen, of kunnen verder naar boven via het pad naar de top van de rots. Ook hier is het uitzicht grandioos.
De volgende kilometers zijn gemakkelijk. Eerst via een breed bospad noordoostwaarts, dan via een koeienweide met toegangspoortjes richting Hamoir. Dalen naar het stadje en de Ourthe gaat redelijk snel. De volgende anderhalve kilometer moet je jammer genoeg over een verhard pad langs de oevers van de Ourthe. Hier loop je een tijdje op de GR57 tot aan de brug bij Xhignesse. Dan langs de Ferme de Tabreux tot Fairon. Je doorkruist dit kleine dorp met zijn oude huisjes via allerlei kleine paden. De Rau de Blocquay wordt daarna stroomopwaarts gevolgd tot aan een kleine weide. Dan gaat het steiler bergop langs Moulinchamps en Au Soleil naar de top van de heuvelkam. Even lopen we samen met de GR57, maar nemen aan het volgende kruispunt voorbij de Ferme Au delà-des-Monts de afslag naar rechts. Er volgen twee kilometer asfalt, maar met een reden. Eerst is er de oude zandgroeve van Larbois. Nu is het omgevormd tot een klein natuurreservaat dat je kan bezoeken.
Een andere reden is het nieuwe monument voor verzetsstrijders in de Tweede Wereldoorlog net boven het dorp Géromont. De vier, waaronder een Rus, overleefden de oorlog niet. Het monument ligt net boven een hele reeks oude steengroeven, de ene al indrukwekkender dan de andere. De Mur Géologique ligt niet op de route, maar je kan wel een korte omweg van een paar honderden meters maken als je interesse hebt. Je volgt nu het Sentier Géologique langs verschillende overblijfselen van de ontginningsijver van weleer: groeven, rails, allerlei technisch materiaal, oude olievaten,... In 2021 wandelde ik hier met Sasha in tegenovergestelde richting. Een relaas en foto's daarvan vind je hier.
Overblijfselen van steengroeven hoog boven de Ourthe, langs de Sentier Géologique.
Zo kom je aan de N654-weg. Die moet je oversteken en dan ga je verder via een verhard pad langs de Ourthe richting Comblain-au-Pont. Het is er erg druk. De reden wordt snel duidelijk. Aan de Tour Saint-Martin vindt een manche van het WK Trial plaats. Met moto's rijden de beste coureurs over verschillende parcours. Later zal ik daar nog hinder van ondervinden. Na een korte drankpauze in een café aan de brug, steek ik de Ourthe over voor een makkelijke klim naar het kruis aan de Thier Pierard met een uitzicht over Comblain. Ik keer op mijn stappen terug en neem dan een klein pad omhoog. Wat verderop draai ik linksaf, voor een quasi onzichtbaar pad door het struikgewas. Via een draaipoortje bereik ik andermaal een koeienweide. Aan de overzijde zie ik echter niet meteen een poortje en kruip onder de prikkeldraad. Een kleine 100 meter gaat het door de draaiboom richting hét hoogtepunt van de wandeling: Les Tartines.
De Tartines zijn een reeks verticale, smalle rotsen die - mits wat verbeelding - wel wat weghebben van rechtopstaande boterhammen. Het eerste deel is nog te doen voor iedereen, maar daarna moet je over goede tredzekerheid beschikken en niet claustrofobisch zijn. Hoogtevrees helpt ook niet meteen. Daarom zijn er gelukkig twee mogelijkheden.
Wie zin heeft in avontuur, die volgt zo'n 250 meter na de bosrand het pad naar links. Eerst ga je door een uitgeholde rots. Daarna wordt het moeilijker, met kans op wegglijden. De passage door de Grotte des Tartines is nog goed te doen, want breed genoeg. Het volgende stukje gaat echter door een erg smalle spleet. Ik moet me op handen en voeten en op mijn zij door de opening wurmen. Met mijn 1m80 en 82kg heb ik ook enige moeite, terwijl ik mijn rugzak voor me uit duw. Veel groter en zwaarder moet je niet zijn, of je geraakt er niet door. De spleet is slechts een drietal meter lang, maar wellicht niet leuk voor de claustrofoben onder ons.
Wie dat allemaal niet ziet zitten, die kiest de afslag naar rechts (250m voorbij de bosrand). Het pad loopt dan naar boven. Je bereikt de rand van het bos en volgt naast de weide een smal pad richting een uitzichtspunt. Na nog eens 100m kom je weer in het bos en daalt gemakkelijk af.
Grotten waar je door wandelt in Les Tartines, met onderaan rechts de smalle spleet
Na de Tartines wordt het weer makkelijker en bereik je het oude treinstation van Comblain. Je steekt de Ourthe opnieuw over en gaat meteen weer bergop. Er volgt een korte steile klim waar je je kan vasthouden aan een dik touw. Geleidelijk aan vlakt het pad af en bereik je de top van plateau. Een korte passage langs de Roches Noires staat op het programma, maar de doorgang is versperd door dat WK Trial. (Ik heb de Roches Noires in de GPX opgenomen, de foto's bij dit artikel zijn van een eerdere wandeling).
Les Roches Noires
De volgende vier kilometer tot Poulseur en zijn station gaan door bossen en velden. Afhankelijk van het seizoen groeit er koolzaad of graan. In elk geval is het genieten tot het eind.
Gegevens wandeling:
Datum: Zondag 14 juli 2024
Startplaats: Station Sy
Eindplaats: Station Poulseur
Pad: Eigen Route
Afstand: 24,7 kilometer
Stijgingsmeters: 560m
Dalingsmeters: 590m
Bereikbaarheid: Trein
GPX: klik hier
Verhard - Onverhard: 40,2% - 59,8%
