%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Dagtocht: De vallei van de Amblève tussen Coo en Aywaille (30,1 km)
- Michel
- 2 apr
- 5 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 6 dagen geleden
In de eerste helft van maart trok ik eropuit voor een lange dagtocht in één van mijn favoriete delen van de Ardennen: de vallei van de Amblève tussen Coo en Aywaille. De meest "logische" keuze voor een wandeling tussen deze twee plaatsen is de geweldige GRP571 volgen. Dan kom je o.a. langs de Chefna, het minder bekende en ook minder indrukwekkende broertje van de Ninglinspo. Maar die kende ik al, dus wilde ik eens iets anders proberen. Het gebied tussen de E25-snelweg en de Lienne ken ik nog helemaal niet, dus ik laat me verrassen.
Vanaf Coo en zijn oorverdovende waterval neem ik naast het pretpark een bosweg die na een poos flink begint te stijgen om zo hoger te komen dan de spoorwegbrug over de Amblève. Er wacht een mooi uitzicht. Aan de andere zijde gaat het dan weer snel naar beneden, om daar onder een andere bakstenen spoorwegbrug de Amblève over te steken via een oud metalen brugje. Het was hier dat de restanten van de Kampfgruppe Peiper in de avond van 23 december 1944 de rivier overstaken nadat hun situatie hopeloos werd. De Duitsers waren rond het hogergelegen La Gleize en Stoumont eerst omsingeld en later zonder benzine gevallen in hun poging de Maas te bereiken tijdens het Ardennenoffensief. Peiper en zijn troepen kozen dan ook het hazepad. Vanaf de brug volg ik het traject van Peipers terugtocht uit La Gleize.
Waterval van Coo, Spoorwegbrug over de Amblève, klim naar La Gleize en uitzicht op het dorp.
Na één van de huisjes van het gehucht La Venne gaat het rechtsaf, onder de spoorweg door en heuvelopwaarts. Het pad ligt als een soort holle weg deels verborgen in het landschap en dat maakte het voor Peiper dan ook een ideale ontsnappingsroute. Na poosje kom ik aan in het dorp La Gleize. Je kan onmogelijk naast de tank kijken die er naast het December 44 Historical Museum staat. Deze Duitse Tiger II-tank (ook wel Königstiger genoemd) woog zo'n 70 ton en werd tijdens de gevechten aan de boerderij van Wérimont, 300 meter verderop, uitgeschakeld. Je kan nog steeds sporen van de strijd op het gevaarte herkennen. Een bezoek aan het museum is ook meer dan de moeite waard. Onderweg naar La Gleize heb je tevens een weids uitzicht over de brede Amblèvevallei. De hoge berg ten zuiden van La Gleize is de Mont-Saint-Victor waarop twee bovenbekkens liggen van de waterkrachtcentrale van Coo.
Gezien de geschiedenis zou een bezoek aan Stoumont natuurlijk ook de moeite kunnen zijn, maar ik wil me vooral focussen op de Amblève en met name de linkeroever. Dus moet ik zo spoedig mogelijk aan de overzijde zien te geraken. Via een klein pad verlaat ik La Gleize. Ongeveer een kilometer na het dorp kom ik aan de spoorweg, steek over en draai linksaf. Hier wil ik het smalle pad langs de Amblève volgen om Cheneux te bereiken. De zogenaamde Sentiers des Castors (Beverpad) brengt je pal naast het water en heeft enkele tricky passages in petto. Een wandelstok kan hier helpen.
Langs de Amblève via de Sentier des Castors
Zo kom je na een tijdje op de weg naar Cheneux uit. Kort voor het dorp steek je de Amblève definitief over. Deze brug was tijdens WO2 cruciaal voor Peiper. Na de vernietiging van de brug bij Trois-Ponts door Amerikaanse geniesoldaten op 18 december bleef voor Peiper enkel nog de optie via Cheneux en Neufmoulin, of via La Gleize en Stoumont richting Aywaille. Voorbij de brug staat er aan de rechterzijde een klein monument ter nagedachtenis van burgers die tijdens het offensief omkwamen. En aan het volgende kruispunt staat een oude Belgische bunker, waarin Peiper zou hebben gescholen tijdens een geallieerd bombardement op zijn kolonne. De Duitsers kozen voor de kortste weg naar Werbomont die voor hen nog open lag: via Cheneux en Neufmoulin. Uiteindelijk zou de kolonne Neufmoulin bereiken, maar nog voor de tanks de brug kunnen oversteken joegen de Amerikanen alles in de lucht. Rechtsomkeer maken en het proberen via La Gleize en Stoumont was de enige optie die nog restte.
Het dorp Cheneux zou twee dagen later het decor van bloedige gevechten zijn. Een bataljon van de Amerikaanse 82ste Luchtlandingsdivisie moest Cheneux heroveren. Met hevige verliezen konden ze een deel van het dorp nog tijdens de nacht innemen. Peiper moest zijn eenheden de volgende dag noodgedwongen terugtrekken. Zo raakten de restanten van de Kampfgruppe Peiper stilaan omsingeld rond Stoumont en La Gleize. De rest van het verhaal zal je kunnen lezen in de wandelgids van de Battle of the Bulge Hiking Trail.
Via een secundaire landbouwweg bereik je het verderop gelegen Rahier. Hier ga je noordwaarts, langs de kerk richting Rouge Thier, de markante heuvel recht voor je. In de tussentijd kan je van het prachtige landschap rondom genieten. Vanaf de Rouge Thier gaat het in dalende lijn naar Xhierfomont. Daar sla je rechtsaf een klein steil pad in dat door een bos loopt. Aan de rechterzijde kan je even verder een enorme granaattrechter herkennen. Wellicht een overblijfsel van een bombardement tijdens de Slag om de Ardennen.
Niet ver van hegt kasteel van Targnon steek ik de Lienne over. Je moet nu een kilometer lang aan gemiddeld 10% klimmen om ten noorden van Chession bij het Bois de Mahoster uit te komen. Via een pad aan de rand van dat bos bereik je wat later een weg. Aan de oude watermolen gaat het rechsaf terug de Amblève. Eerst blijf je wat in de hoogte hangen. Na de haakse bocht in de rivier kom je langs het water. Hier kan je dan even op adem komen op één van de rotsblokken in de Amblève.
Ideaal rustplekje langs de Amblève.
Bij het Château de Spirlet is het pad een beetje verwarrend. Er staan GR-tekens van een GRP571-variante maar die hangen naast een geul waarin een beek stroomt. Tussen de takken baan ik me een weg omhoog. Aan een soort jagershuis/boshut op het terrein van het kasteel is het pad makkelijker te volgen. Het gaat nu bergop, van zo'n 180m naar 360m boven de zeespiegel. Iets verder moet je onder de snelweg, om dan steil af te dalen naar een besbost valleitje. Hier stroomt de Rau de Kin en volg je zo'n anderhalve kilometer lang een smal pad langs de beek. Oorspronkelijk was ik van plan om deze wandeling verder door het Grand Bois te laten lopen, ten zuiden van het gehucht Hénumont en zo via de Thier Bosset bij Aywaille uit te komen. Om de trein nog te halen kortte ik echter af via de weg, rechtstreeks naar het station. Wie wil kan hier een beschrijving vinden van een deel van dat stuk, want dat is zeker de moeite!
Gegevens wandeling:
Datum: Zondag 9 maart 2025
Startpunt: Station Coo
Eindpunt: Station Aywaille
Pad: Eigen route
Afstand: 30,1 kilometer
Stijgingsmeters: 656m
Dalingsmeters: 768m
Bereikbaarheid: Trein
GPX: Klik hier
Verhard - Onverhard: 25,9% - 74,1%
